Wraz z rozwojem holenderskiej marynarki wojennej postanowiono o budowie artyleryjskiej jednostki szkolnej. Stępkę pod jednostkę położono w 1937, wodowanie nastąpiło na początku 1939, a już w sierpniu tego samego roku okręt wszedł do służby. Był wielkości niszczyciela, otrzymał również typowe jak na niszczyciel uzbrojenie w postaci czterech licencyjnych armat 120mm. Zamontowana na nim siłownia miała moc 17000KM (19750KM przy przeciążeniu) i jak na okręt szkolny pozwalała na osiąganie sporej prędkości 25,5w. Dodatkowo okręt otrzymał lekkie opancerzenie. Na stanowisku dowodzenia miało ono grubość 20mm, natomiast osłony dział 120mm miały grubość do 80mm, burty 13mm i 15mm pokład pancerny. W trakcie II wojny światowej okręt służył jako jednostka eskortowa. W trakcie tej służby uczestniczył w ratowaniu amerykańskiej kanonierki Erie – uszkodzonej niemiecką torpedą. W trakcie wojny otrzymał przydomek "Flying Dutchman" (Latający Holender). Po wojnie jednostka wróciła do roli jednostki szkolnej. W 1974 sprzedana na złom.

Dane taktyczno – techniczne:

Wyporność: 1700t.; wymiary: 103,2m x 11,63m x 3,4m; prędkość:25,5w.;

Uzbrojenie: 4 x 1 x 120mm, 2 x 2 x 40mm, 2 x 2 x 12,7mm;

Załoga: do 255 osób.

Schemat Van Kinsbergen

Van Kinsbergen przed wojną

Krążownik był jednym z sześciu okrętów typu Holland, jakie zostały wprowadzone do służby pod koniec XIX i na początku XX wieku. Miały być wzmocnieniem dla holenderskich sił stacjonujących na wodach Holenderskich Indii Wschodnich. Były wzorowane na brytyjskich krążownikach typu Apollo. Ich prędkość wynosiła 20w. Pancerz pokładu miał 50mm grubości. Gelderland był pierwszą jednostką drugiej serii krążowników typu Holland. Jego budowę rozpoczęto w 1897, a wprowadzono go do służby w 1900. Był nieco większy od poprzednich jednostek. Po wejściu do służby okręt służył w HIW, w 1905 wrócił do Holandii. W 1908 uczestniczył w patrolach podczas kryzysu w Wenezueli, w 1912 ochraniał obywateli holenderskich w trakcie niepokojów społecznych w Konstantynopolu. Po I wojnie światowej został szkolnym okrętem artyleryjskim. W 1940 po napaści Niemców na Holandię, dostał się w ich ręce. Ci przebudowali go na okręt przeciwlotniczy i nazwali Niobe. W 1944 okręt wspierał obronę przeciwlotniczą fińskiego miasta Kotka. Rosjanie błędnie rozpoznali w nim pancernik obrony wybrzeża Vainamoinen. Zaatakowany przez samoloty okręt bronił się mimo, że po trafieniu osiadł na dnie. Po wojnie został złomowany.

Dane taktyczno – techniczne:

Wyporność: 4100t.; wymiary: 94,76m x 14,76m x 5,4m; predkość: 20w.;

Uzbrojenie: 2 x 1 x 150mm, 6 x 1 x 120mm, 6 x 1 x 75mm, 12 x 37mm;

Opancerzenie: pancerz pokładu: 50mm;

Załoga: 397osób.

Rzut boczny krążownika Gelderland

Zdjęcie lotnicze krążownika Gelderland

Projekt początkowy krążowników typu Java

Już na początku XX wieku Holandia zdawała sobie sprawę z rosnącej potęgi Japonii. W ramach wzmocnienia przestarzałej już floty postanowiono o budowie sił, które byłyby w stanie powstrzymać japoński atak na Holenderskie Indie Wschodnie. Plan mówił o 9 pancernikach, 6 krążownikach i licznej grupie niszczycieli. W trakcie konsultacji ustalono, że okręt ma być silniejszy od najnowszego japońskiego krążownika - Chikumy. Z powodu braku doświadczenia postanowiono skierować zapytanie o pomoc w projektowaniu do stoczni brytyjskich i niemieckich. Pierwszą, która odpowiedziała była niemiecka stocznia Krupp Germaniawerf. Poniższy projekt był pierwszą wersją późniejszego typu Java.

Sugerowana nazwa - pochodzenie: Utrecht – nazwa po wycofanym krążowniku typu Holland;

Dane taktyczno – techniczne:

Wyporność: 6170t.; wymiary: 154m x 15,23m x 5,5m; predkość: 27-28w.;

Uzbrojenie: 10 x 1 x 150mm, 4 x 1 x 75mm;

Opancerzenie: pancerz burtowy: 50-65mm, pokład: 25mm, pancerz artylerii głównej 75mm.

Schemat krążownika stoczni Krupp Germaniawerf

Po otrzymaniu projektu krążownika od niemieckiej stoczni Krupp Germaniawerf Holendrzy wprowadzili w nim kilka zmian. Między innymi dotyczyły one liczby kominów oraz napędu. Projekt został zatwierdzony do budowy. Przewidywano powstanie trzech krążowników tego typu, jednak sukcesem okazała się budowa dwóch z nich. Rozpoczęcie budowy nastąpiło podczas I wojny światowej, w której Holandia ogłosiła swoją neutralność. Pomoc materiałowa Niemców została zastopowana. Budowę okrętów wstrzymano. Po wojnie program został prawie skasowany. W końcu udało się dokończyć dwie jednostki. Z trzeciej zrezygnowano. Krążownik Java służył głównie w Holenderskich Indiach Wschodnich. W trakcie II wojny światowej uczestniczył w patrolach i akcjach w tej części świata. Jego ostatnią akcją był udział w bitwie na Morzu Jawajskim, gdzie został trafiony japońską „długą lancą”. Po awarii agregatów prądotwórczych pompy przestały działać. Okręt zatonął 15 minut po trafieniu. Zginęło 512 członków załogi.

Dane taktyczno – techniczne:

Wyporność: 6670t.; wymiary: 155,3m x 16m x 6,1m; prędkość: 30w.;

Uzbrojenie: 10 x 1 x 150mm, 4x 1 x 75mm (później 4 x 2 x 40), 4 x 1 x 12,7mm;

Wyposażenie lotnicze: dwa wodnosamoloty Fokker C-11W, okręty nie posiadały katapult, a wodnosamoloty były opuszczane na wodę za pomocą dźwigów;

Opancerzenie: pancerz burtowy: 75mm, pokład: 25-50mm, pancerz artylerii głównej 100mm

Załoga: około 525.

Rysunek krążownika Java po przebudowie

Java

W Holandii zdawano sobie sprawę ze słabości sił stacjonujących w HIW. Postanowiono wzmocnić te siły. Wobec budowy przez Japończyków dużej ilości wielkich niszczycieli (np: typ Fubuki), oraz małych lekkich krążowników postanowiono wzmocnić własne eskadry niszczycieli liderami floty. Były one w zasadzie bardzo lekkimi krążownikami, niekiedy nazywanymi krążownikami torpedowymi. Wobec kryzysu ekonomicznego budowę pierwszej jednostki tego typu rozpoczęto w 1936, wszedł on do służby w 1938. Opancerzenie okrętu wystarczało w starciach z niszczycielami, jednak było zbyt słabe by wytrzymać ostrzał krążowników. Przy uzbrojeniu w działa kalibru 150mm okręt deklasował niszczyciele japońskie pod względem artyleryjskim. Od początku służył na wodach Indii Wschodnich. Brał czynny udział w działaniach na wodach okalających HIW, podczas walk został ciężko uszkodzony w bitwie w cieśninie Badung, po naprawie w Australii ponownie wszedł do służby. W składzie zespołów brytyjskich i amerykańskich brał aktywny udział w walkach na Pacyfiku. W 1969 sprzedany na złom.

Dane taktyczno – techniczne:

Wyporność: 3450t.; wymiary: 131,95m x 12,43m x 4,32m; prędkość: 32,5w.;

Uzbrojenie: 3 x 2 x 150mm, 2 x 2 x 40mm, 6 x 1 x 20mm, 6 wyrzutni torped 533mm, 4 miotacze bomb głębinowych;

Załoga: do 380 osób.

Wyposażenie lotnicze: wodnosamolot Fokker C-11W;

Opancerzenie: pancerz burtowy: 20-30mm, pokład: 25mm, pancerz artylerii głównej 25mm.

Schemat krążownika Tromp

Tromp na próbach morskich 1938



Po zakończeniu budowy krążowników typu Java podjęto decyzję o wzmocnieniu sił Holenderskich Indii Wschodnich, mimo wielu przeciwności udało się skonstruować (z pomocą Niemców) i zbudować lekki krążownik. Rozpoczęcie budowy nastąpiło w 1933, a wejście do służby w 1936. Okręt otrzymał działa 150mm, typowe dla krążowników lekkich. Z przyczyn ekonomicznych ich ilość ograniczono do 7 sztuk. Jak na standardy międzynarodowe był słabo uzbrojony i opancerzony, nie posiadał wyrzutni torped. Okręt nie przystawał do współczesnych mu krążowników obcych flot. Posiadał bardzo rozbudowany i nowoczesny system kierowania ogniem, a jego działa kalibru 150mm mogły teoretycznie prowadzić również ogień przeciwlotniczy. Na wyposażeniu była katapulta i dwa wodnosamoloty. W trakcie II wojny światowej De Ruyter służył na wodach Holenderskich Indii Wschodnich. Aktywnie uczestniczył w walkach w obronie posiadłości zamorskich Holandii. W trakcie bitwy na Morzu Jawajskim okręt otrzymał trafienie torpedą japońską (tzw "długą lancą"), doszło do pożaru i wybuchu amunicji przeciwlotniczej. Okręt zatonął po dwóch godzinach.

Dane taktyczno – techniczne:

Wyporność: 6670t.; wymiary: 170,92m x 15,7m x 5,11m; prędkość: 32w.;

Uzbrojenie: 3 x 2 x 150mm, 1 x 1 x 150mm, 5 x 2 x 40mm, 4 x 2 x 12,7mm;

Załoga: do 437 osób.

Wyposażenie lotnicze: dwa wodnosamoloty Fokker C-11W, katapulta;

Opancerzenie: pancerz burtowy: 51mm, pokład: 33mm, pancerz artylerii głównej 33mm.

Schemat krążownika De Ruyter

De Ruyter podczas prób

Projekt początkowy krążownika De Ruyter

Ukończenie krążowników typu Java po prawie 10 latach budowy spowodowało zestarzenie się konstrukcji już w momencie wprowadzenia do służby. Marynarka wojenna domagała się wzmocnienia sił morskich. Projekt lekkiego krążownika z ośmioma działami kalibru 150mm był jedną z koncepcji. Z przyczyn ekonomicznych rząd domagał się jednostki z sześcioma działami kalibru 150mm. Marynarka wojenna w końcu doszła do porozumienia z rządem holenderskim i mimo kryzysu ekonomicznego cała historia zakończyła się budową krążownika De Ruyter.

Sugerowana nazwa - pochodzenie: Celebes – nazwa nieukończonego krążownika typu Java;

Dane częściowo oparte na charakterystyce krążownika De Ruyter – wolna myśl autora:

Dane taktyczno – techniczne:

Wyporność: ok. 7000t.; wymiary: 170,92m x 16m x 5,3m; prędkość: 32w.;

Uzbrojenie: 4 x 2 x 150mm, 5 x 2 x 40mm, 4 x 2 x 12,7mm, 6 wyrzutni torped 533mm;

Wyposażenie lotnicze: wodnosamolot Fokker C-11W, katapulta;

Opancerzenie: pancerz burtowy: 51mm, pokład: 33mm, pancerz artylerii głównej 33mm.

Schemat przedstawia hipotetyczny wygląd okrętu (wizja autora)

Po budowie małego krążownika De Ruyter Holendrzy w końcu zdali sobie sprawę z ich sytuacji w Europie i na Dalekim Wschodzie. Niemcy dążyły do wojny, podobnie jak Japonia. W końcu rząd zaczął przychylniejszym okiem patrzeć na wymianę starych krążowników typu Java na nowe okręty. Początkowo nowe jednostki miały być uzbrojone w 8 dział kalibru 150mm. Po konsultacjach uzbrojenie wzmocniono do 10 dział głównego kalibru. Nieukończone jednostki zdobyli Niemcy. Budowa podczas wojny szła powoli (prace sabotowali robotnicy i holenderski ruch oporu). Po wojnie okręty zostały ukończone dopiero w 1953 po kilkukrotnych zmianach planów.

Dane taktyczno – techniczne:

Wyporność: 8350t.; wymiary: 185,7m x 17,25m x 5m, prędkość: 32w.;

Uzbrojenie: 2 x 3 x 150mm, 2 x 2 x 150mm, 6 x 2 x 40mm, 8 x 1 x 12,7mm, 6 wyrzutni torped 533mm;

Wyposażenie lotnicze: katapulta, dwa wodnosamoloty;

Opancerzenie: pancerz burtowy: 75-100mm, pokład: 25 + 25 mm, wieża dowodzenia do 100mm.

Projekt według którego zaczęto budować okręty typu De Zeven Provincien (do którego miał należeć Eendracht)

Projekt 16000t. 9x240

Podczas projektowania krążowników liniowych typu 1047, jeszcze w 1939 minister marynarki wojennej nie był do końca przekonany co do kierunku jaki obrano. Mimo bardzo zaawansowanych prac projektowych nad krążownikiem liniowym zaczął myśleć nad koncepcją dużego krążownika ciężkiego. Nie mieścił się on co prawda w limitach traktatowych, ale Holandia nie będąca uczestnikiem żadnej z konferencji rozbrojeniowych nie miała obowiązku dotrzymywania ich postanowień. Miał on być formą pośrednią między traktatowymi ciężkimi krążownikami, a krążownikami liniowymi. Projekt został zarzucony z powodu możliwych dużych opóźnień wobec zaawansowanych prac nad krążownikami typu 1047. Drugim i raczej głównym powodem rezygnacji był brak możliwości realizacji koncepcji "silniejszy od szybszych, szybszy od silniejszych". Sama marynarka wojenna stwierdziła, że co prawda okręt byłby w stanie zniszczyć każdy krążownik przeciwnika, ale niestety nie był w stanie uciec przed częścią japońskich pancerników. Ostatecznie po przeprowadzonych obliczeniach projekt przewidywał że prędkość maksymalna wyniesie tylko 29w. co w momencie przebudowy japońskich krążowników liniowych typu Kongo i wzrostu ich prędkości do 30w. nie pozwalało na oderwanie się od przeciwnika.

Sugerowana nazwa - pochodzenie: Evertsen – nazwa wycofanego ze służby pancernika obrony wybrzeża, a także późniejszego niszczyciela klasy Admiralen;

Dane taktyczno-techniczne:

Wyporność: 16000t.; wymiary: 200m x 25m x 6,75m; prędkość: 29w.;

Uzbrojenie: 3 x 3 x 240mm, 4 x 2 x 120mm, 8 x 2 x 40mm;

Opancerzenie: pas burtowy: 175mm, wzdłużne grodzie przeciwtorpedowe: 30mm, dwa pokłady pancerne 75mm, wieże artylerii głównej do 200mm, wieże artylerii średniej do 60mm.

Schemat przedstawia hipotetyczny wygląd okrętu (wizja autora)

Projekt 1047

W 1938 po raporcie dotyczącym stanu sił zbrojnych Holandii postanowiono o wzmocnieniu sił Holenderskich Indii Wschodnich nowymi okrętami. Po konsultacjach zdecydowano się na budowę szybkich krążowników liniowych. Holendrzy przewidywali, że okręty te, przy zaangażowaniu w wojnę na Pacyfiku i Oceanie Indyjskim Anglików i Amerykanów będą walczyć głównie z krążownikami japońskimi. Z racji braku doświadczenia konstruktorów holenderskich w projektowaniu tak dużych jednostek do pomocy zaproszono firmy niemieckie. Holendrzy byli zainteresowani projektem niemieckich pancerników typu Scharnhorst. Projekty mimo podobieństwa zewnętrznego były różne. W zasadzie tylko uzbrojenie główne miało być takie samo. Projektowanie jednostek przeciągało się. Były problemy z zapewnieniem miejsca w kadłubie na odpowiednio potężną siłownię. Również system ochrony kadłuba sprawiał spore problemy. Projekt był prowadzony równolegle przez Niemców i holenderską marynarkę wojenną. Problemy z odpowiednim napędem i ochroną kadłuba powodują, że aż do wkroczenia Niemców do Holandii projekt nie został zatwierdzony do budowy. Holendrzy przewidywali budowę co najmniej trzech okrętów tego typu (liczono na późniejsze "domówienie" czwartej jednostki).

Sugerowana nazwa - pochodzenie: Kortenaer – nazwa wycofanego ze służby pancernika obrony wybrzeża, a także późniejszego niszczyciela klasy Admiralen;

Dane taktyczno-techniczne:

Wyporność standard: 28064t.; wymiary: 237,1 x 30m x 7,8m; prędkość: 34w. ;

Uzbrojenie: 3 x 3 x 283mm, 6 x 2 x 120mm, 8x 2 x 40mm, 8 x 2 x 13mm;

Opancerzenie: pas burtowy: 225mm, pancerz pokładu 100mm +30mm, wieża dowodzenia 300mm, barbety 250mm.

Wyposażenie lotnicze: 1 katapulta, 3 wodnosamoloty.

Ostatnia wersja projektu 1047

OKRĘTY PREMIUM

Drugi holenderski krążownik typu Tromp nie został ukończony przed wejściem Niemców do Holandii. W Wielkiej Brytanii z racji braku dział kalibru 150mm okręt zostaje przeprojektowany i uzbrojony w działa kalibru 102mm. Powstaje krążownik przeciwlotniczy. Po przeszkoleniu załogi zostaje skierowany do HIW. Przed jego dotarciem kolonia holenderska kapituluje. Krążownik wchodzi w skład flot sojuszniczych i bierze czynny udział w akcjach na wodach Oceanów Indyjskiego i Spokojnego. Podczas powrotu na wody europejskie w celu dokonania napraw zostaje skierowany do działań na Morzu Śródziemnym. Jest pierwszym okrętem holenderskim, który wpływa do holenderskiego portu po zakończeniu II wojny światowej. W 1970 sprzedany na złom.

Dane taktyczno – techniczne:

Wyporność: 3450t.; wymiary: 131,95m x 12,43m x 4,32m; predkość: 32,5w.;

Uzbrojenie: 5 x 2 x 102mm, 1 x 4 x 40mm, 6 x 1 x 20mm, 2 zrzutnie bomb głębinowych (z 12 ładunkami);

Opancerzenie: pancerz burtowy: 20-30mm, pokład: 25mm, pancerz artylerii głównej 25mm

Załoga: do 420 osób.

Jacob van Heemskerck 1942

Jacob van Heemskerck w 1946

Jednym z projektów, które ostatecznie doprowadziły do powstania krążownika De Ruyter był projekt okrętu z sześcioma działami 203mm o wyporności 8500t. zaproponowany przez holenderską marynarkę wojenną. Po przeliczeniu kosztów okazał się on zbyt drogi dla rządu holenderskiego. W końcu zamiast niego powstał De Ruyter.

Dane opracowane na zasadzie podobieństwa do innych jednostek z tego okresu, z użyciem dostępnego w tym czasie uzbrojenia pochodzenia niemieckiego i brytyjskiego.

Sugerowana nazwa - pochodzenie: Zeeland – nazwa po wycofanym krążowniku typu Holland;

Dane taktyczno – techniczne:

Wyporność: 8500t.; wymiary: 175m x 18m x 5,5m; prędkość: 32w.;

Uzbrojenie: 3 x 2 x 203mm, 4 x 2 x 102mm, 5 x 2 x 40mm, 4 x 2 x 12,7mm;

Opancerzenie: pancerz burtowy: 76mm, pokład: 37mm, pancerz artylerii głównej 110mm

Załoga: do 620 osób.

Schemat przedstawia hipotetyczny wygląd okrętu (wizja autora)

Projekt 16000t. 6x240

Jedną z koncepcji krążowników nazwanych ogólnie 16000t. był projekt okrętu uzbrojonego w sześć dział kalibru 240mm. Koncepcja powstała w czasie projektowania krążowników typu 1047. W Holandii określano te okręty jako krążowniki pancerne. Charakteryzowały się podobną wypornością oraz różnym uzbrojeniem głównym i opancerzeniem. Projekt zarzucony po dokładnych analizach, wyliczeniach, oraz po określeniu czasu jaki był potrzebny do zaprojektowania tego typu jednostek.

Sugerowana nazwa - pochodzenie: Noordbrabant – nazwa po wycofanym krążowniku typu Holland;

Dane taktyczno-techniczne:

Wyporność: 16000t.; wymiary: 204m x 24m x 6,75m; prędkość: 33w.;

Uzbrojenie: 3 x 2 x 240mm, 4 x 2 x 120mm, 8 x 2 x 40mm;

Opancerzenie: burta: 140mm, pokład: 65mm, wieża: 150mm, gródź przeciwtorpedowa 30mm.

Schemat przedstawia hipotetyczny wygląd okrętu (wizja autora)

Projekt 16000t. 6x280

Druga koncepcja jednostki klasy 16000t. Tym razem okręt miał być uzbrojony w sześć dział kalibru 280mm. Wzrost masy uzbrojenia przewidywał zmniejszenie grubości pancerza. Projekt przewidywał taką samą artylerię średniego kalibru, składającą się z ośmiu uniwersalnych dział kalibru 120mm.

Sugerowana nazwa - pochodzenie: Koningin Regentes – nazwa po wycofanym pancerniku obrony wybrzeża;

Dane taktyczno-techniczne:

Wyporność: 16000t.; wymiary: 204m x 25m x 6,75m; prędkość: 33w.;

Uzbrojenie: 3 x 2 x 280mm, 4 x 2 x 120mm, 8 x 2 x 40mm;

Opancerzenie: burta: 120mm, pokład: 50mm + 60mm, wieża: 120mm, gródź przeciwtorpedowa 30mm;

Schemat przedstawia hipotetyczny wygląd okrętu (wizja autora)

Rozpoczęte przed wojną krążowniki typu De Zeven Provincien nie zostały ukończone aż do 1953. Okręty po kilkukrotnej zmianie projektu ostatecznie przybrały formę lekkich krążowników z ośmioma działami kalibru 152mm. Wyposażono je w bardzo nowoczesny system kierowania ogniem. Do jego obsługi było potrzebnych wielu członków załogi. Okręt stał się bardzo ciasny do tego stopnia, że w trakcie pokoju pływał ze zredukowaną załogą, która obsługiwała najpotrzebniejsze systemy. W 1975 został wycofany ze służby, po czym odsprzedany do Peru. Tam zmieniono mu nazwę na Aguirre. Wycofanie ze służby nastąpiło w 1999.

Dane taktyczno-techniczne:

Wyporność: 9725t.; wymiary: 187,3m x 17,25m x 5,64m; prędkość: 33w.;

Uzbrojenie: 4 x 2 x 152mm, 4 x 2 x 57mm, 8 x 1 x 40mm;

Opancerzenie: pancerz burtowy: 75-100mm, pokład: 25 + 25 mm, wieża dowodzenia do 100mm;

Załoga: 973.

Schemat krążownika De Zeven Provincien po ukończeniu

Krążownik De Zeven Provincien

Projekt 16000t. 9x280

Najsilniejszą wersją krążownika klasy 16000t. była wersja uzbrojona w dziewięć dział kalibru 280mm. Przy tej samej artylerii głównej okręt miał posiadać wyporność dwa razy mniejszą niż pancerniki typu Scharnhorst. Miało to się odbić na opancerzeniu jednostki. Mimo, że projekt nazywano 16000t. to wyporność okrętów zapewne byłaby większa.

Sugerowana nazwa - pochodzenie: Hertog Hendrik – nazwa po wycofanym pancerniku obrony wybrzeża;

Dane taktyczno-techniczne:

Wyporność: 18000t. - 19000t.; wymiary: 208m x 26m x 6,75m; prędkość: 33w.;

Uzbrojenie: 3 x 3 x 280mm, 4 x 2 x 120mm, 8 x 2 x 40mm;

Opancerzenie: burta: 100mm, pokład: 40mm + 50mm, wieża: 100mm, gródź przeciwtorpedowa 25mm;

Schemat przedstawia hipotetyczny wygląd okrętu (wizja autora)

Projekt 323 rys. H-79

Równolegle do Holendrów firmy niemieckie opracowywały swoje wersję projektu krążownika liniowego typu 1047 dla holenderskiej marynarki. Niemcy nazywali go projektem 323. Poniższa wersja pochodzi z 18 marca 1940. W projekcie tym Niemcy uwzględnili siłownię zaprojektowaną przez firmy niemieckie. Holendrzy nie byli przychylni do zabudowy skomplikowanego systemu napędowego, gdyż zdawali sobie sprawę, że okręty będą służyć w HIW. W przypadku awarii napędu brak wykwalifikowanej kadry mógł unieruchomić jednostki na dłuższy czas, aż do sprowadzenia specjalistów z Holandii.

Sugerowana nazwa - pochodzenie: Soerabaja – nazwa po wycofanym pancerniku obrony wybrzeża;

Dane taktyczno-techniczne:

Wyporność standard: 29815t.; wymiary: 238,4 x 29m x 8,4m; prędkość: 34w. ;

Uzbrojenie: 3 x 3 x 283mm, 6 x 2 x 120mm, 8x 2 x 40mm, 8 x 2 x 13mm;

Opancerzenie: pas burtowy: 225mm, pancerz pokładu 100mm +30mm, wieża dowodzenia 300mm, barbety 250mm.

Wyposażenie lotnicze: 1 katapulta, 3 wodnosamoloty.

Schemat krążownika projektu 323 z marca 1940

Powyższa praca nie jest zapowiedzią nowego drzewka ze strony WG, tylko autorską propozycją kształtu holenderskiej linii krążowników.

Bibliografia:

F. C. van Oosten, Her Netherlands Majesty Ship De Ruyter, Warship Profile 40, 1974

Ryan K. Noppen , The Royal Netherlands Navy of World War II, Bloomsbury Publishing, 2020

Jurrien S. Noot, Battlecruiser Design Studies for the Royal Netherlands Navy 1939-40, Warship International Vol. 17, No. 3, 1980

William H. Garzke Jr., Robert O. Dulin Jr., British, Soviet, French, and Dutch Battleships of World War II, Jane's Publishing Company, London – Sydney, 1980

Warships International, No. 4, 1976

https://netherlandsnavy.nl

https://www.naval-encyclopedia.com

https://www.wikiwand.com

https://www.navypedia.org

https://weaponews.com

https://marineschepen.nl

https://military.wikia.org

https://nl.wikipedia.org

https://www.the-blueprints.com

Zapraszam na funpage Druvika: https://www.facebook.com/DruvikYT