Położenie stępki nastąpiło 27 czerwca 1931. Okręt wodowano 6 września 1933, a wszedł on do służby 19 maja 1934. Krążownik wybudowała stocznia Philadelphia Navy Yard.

Wodowanie krążownika Minneapolis

W ramach rejsu próbnego popłynął na wody europejskie, gdzie przebywał od lipca do września. W 1935 przebazowano go na Pacyfik do bazy w San Diego. Tam dołączył do sił zwiadowczych w ramach 7 dywizjonu krążowników. W 1939 uczestniczył w ćwiczeniach na Morzu Karaibskim. W 1940 dotarł do nowego miejsca stacjonowania, do Pearl Harbor.

Minneapolis zdjęcie przedwojenne

Podczas ataku na Pearl Harbor okrętu nie było w porcie, brał udział w ćwiczeniach artyleryjskich około 20 mil morskich od bazy. Aż do początku 1942 brał udział w patrolach w rejonie Hawajów. Później przydzielono go do grupy lotniskowca Lexington, który wziął udział w ataku na japońskie pozycje na Wyspach Gilberta i Marshalla. Podczas bitwy na Morzu Koralowym krążownik osłaniając Lexingtona zestrzelił trzy samloty japońskie, a później, po zatopieniu lotniskowca, brał udział w ratowaniu rozbitków. Po bitwie przeszedł do Pearl Harbor. Po uzupełnieniu zapasów poszedł w eskorcie lotniskowców by wziąć udział w bitwie pod Midway. Po powrocie do Pearl Harbor przeszedł remont, by już na początku sierpnia osłaniać lotniskowce, wspierające desanty na Tulagi i Guadalcanal. Gdy 30 sierpnia lotniskowiec Saratoga został storpedowany krążownik odholował go z rejonu walk. Minneapolis aż do września wspierał wojska na Guadalcanal. 29 listopada, już jako okręt flagowy zespołu TF67 kontradmirała Carletona Wrighta ponownie tam wrócił. Następnie wziął udział w bitwie pod Tassafarongą.

Minneapolis po bitwie pod Tassfaronga

Przygotowanie do montażu prowizorycznego dziobu (łamacza fal)

Dziób zabudowany z pniami palm kokosowych

Zabudowa dziobu przygotowana w celu przejścia krążownika przez Pacyfik

Inne ujęcie

W drodze do stoczni remontowej

W bitwie tej nacierające siły japońskie próbowały wesprzeć swoje oddziały walczące na Guadalcanal. Okręt po wykryciu przeciwnika jako pierwszy otworzył ogień, by po dwóch minutach zatopić japoński transportowiec, a po kilku kolejnych przyczynić się do zatopienia drugiego. W tym czasie do akcji przystąpiła japońska eskorta konwoju. Atak japońskich niszczycieli skończył się dla krążownika tragicznie. W okręt trafiły dwie torpedy. Jedna z nich uderzyła w dziób, a druga a rejon komór amunicyjnych wieży nr 2. Okręt stracił moc, do okrętu wlewała się woda. Tylko dzięki skoordynowaniu działań i poświęceniu załogi okręt utrzymał się na powierzchni. Ostatecznie krążownik dotarł do Tulagi, gdzie go zamaskowano, aby nie stał się celem nalotów. Po prowizorycznej naprawie skierowano go na zachodnie wybrzeże Stanów Zjednoczonych do stoczni Mare Island. Przy tak poważnych uszkodzeniach remont trwał aż do sierpnia 1943.

Okręt po remoncie, Pearl Harbor, sierpień 1943

W październiku Minneapolis ostrzeliwał pozycje japońskie na wyspie Wake. Później skierowano go do eskorty lotniskowców w rejonie Wysp Gilberta i Marshalla.

Minneapolis uzupełnia paliwo w morzu

Zapewniał im osłonę przeciwlotniczą. W czerwcu uczestniczył w ostrzale wyspy Saipan. Było to przygotowanie do desantu. Podczas bitwy na Morzu Filipińskim okręt ponownie wspierał ogniem przeciwlotniczym lotniskowce. W sierpniu 1944 został oddelegowany do wsparcia artyleryjskiego, tym razem na Guam. W październiku wspierał operacje na Palau, po czym popłynął w kierunku Filipin. Już na wodach Zatoki Leyte zestrzelił 5 wrogich samolotów. Wziął również udział w bitwie w cieśninie Surigao (25 października). Już w lutym 1945 popłynął jako eskorta lotniskowców, a także zapewniał wsparcie artyleryjskie w rejonie Bataan i Corregidor. 25 marca ostrzeliwał cele na Okinawie, w ramach przygotowań do desantu. W tym czasie zestrzelił 4 samoloty kamikaze. Okręt służył bez przerwy 20 miesięcy, po tak aktywnej służbie działa były zużyte, skierowano go więc w kwietniu na wymianę luf.

Krążownik w trakcie prób, 27 czerwca 1945, Puget Sound, Washington

Do służby wrócił krótko przed zakończeniem II wojny światowej, by 9 września 1945 jako okręt flagowy admirała Kinkaida przyjąć kapitulację wojsk japońskich w Korei. Następnie z pokładu Minneapolis w chińskich portach zeszły oddziały piechoty morskiej. Już pod koniec 1945 na pokładzie Minneapolis rozpoczęto przewożenie żołnierzy amerykańskich do Stanów Zjednoczonych. 21 maja 1946 okręt skierowano do floty rezerwowej, by rok później wycofać go ze służby. Ostatecznie okręt sprzedano na złom 14 sierpnia 1959, a pocięto w 1960.

Smutny koniec, krążownik podczas złomowania, Sun Yard, Philadelphia, Pennsylvania, 19 January 1960

Za swoją wojenną służbę okręt otrzymał 16 gwiazd bojowych.

Bibliografia:

https://www.navsource.org/

https://uboat.net

https://ww2db.com

https://www.history.navy.mil