Proszę pamiętać, że wszystkie informacja na Blogu Deweloperów są wstępne, mogą ulec zmianie w trakcie testów, a także nie pojawić się w serwerze gry. Ostateczne informacje pojawią się na oficjalnym portalu gry.

Wszystkie statystyki dotyczą okrętów bez dowódcy i ulepszeń, ale z najlepszymi modułami. Parametry mogą się zmienić w czasie testów.

Amerykański pancernik West Virginia '44, Tier VII

USS West Virginia BB-48 był trzecim i ostatnim pancernikiem typu Colorado. Stępkę położono w kwietniu 1920 roku, zwodowano w listopadzie 1921 roku, a powołano do służby w grudniu 1923 roku. Okręt okres międzywojenny spędził na ćwiczeniach i podróżach treningowych. Tuż przed wybuchem II W.Ś. planowano wykonać modernizację pancernika, które obejmować miały instalację bąbli przeciwtorpedowych, wzmocnienie opancerzenia pokładu i uzbrojenia przeciwlotniczego, ale przełożono ją na 1942 rok. Jednak okręt nie przeszedł zaplanowanej modernizacji, ponieważ 7 grudnia 1941 roku w wyniku ataku na Pearl Harbor West Virginia otrzymała siedem trafień torpedami oraz dwa trafienia bombami. W wyniku ataku jednostka osiadła na równej stępce na dnie płytkiego basenu portowego. W maju 1942 roku pancernik został podniesiony i pospiesznie połatany na miejscu, a następnie przeholowany do Puget Sound w stanie Washington, gdzie przeszedł radykalną modernizację. Wraz z zainstalowaniem bąbli przeciwtorpedowych i wzmocnieniu opancerzenie pokładu okręt otrzymał całkowicie nowe nadbudówki, uniwersalne działa, radar i inne ulepszenia. Jesienią 1944 pancernik powrócił na Pacyfik tuż przed rozpoczęciem bitwy w Zatoce Leyte. Podczas walki West Virginia trafiła kilkakrotnie japoński pancernik Yamashiro i krążownik Mogami. Na przełomie lutego i marca 1945 roku brał udział w walkach o Iwo Jimę oraz Okinawę. Okręt zakończył walki otrzymawszy pięć gwiazd bojowych. Jednostka trafiła do rezerwy w styczniu 1947 roku, a w 1959 roku trafiła na złom.

West Virginia '44 wyposażona jest w potężne uzbrojenie dodatkowe o dużym zasięgu, dobrą celność i szybkostrzelność, a także dobrze opancerzoną cytadele dzięki grubemu i szerokiemu pasowi przeciwtorpedowemu. Pozwala to na efektywną walkę na bliskim i średnim dystansie. Działa głównej baterii składają się z ośmiu 406mm luf, o niewielkim zasięgu, rozmieszczonych w 4 wieżach. Pociski PP mają duże uszkodzenia i penetrację, a pociski OB są standardowe jak na ten typ okrętu i tier.

West Virginia ‘44 ma mały promień skrętu, ale niewielką prędkość i dość znaczącą wykrywalność. Na sprzęt eksploatacyjny składa się ulepszona “amerykańska” Grupa Naprawczo- Ratunkowa, a także do wyboru Myśliwiec i Samolot zwiadowczy.

 Punkty wytrzymałości – 59100. Opancerzenie - 26 mm.

Ochrona przeciwtorpedowa - 37 %.

Bateria główna - 4x2 406 mm. Zasięg ognia - 17.5 km. Maksymalne uszkodzenia pociskiem OB – 5700. Penetracja pocisku OB - 68 mm. Szansa wywołania pożaru – 36%. Prędkość wylotowa pocisku OB - 803 m/s. Maksymalne uszkodzenia pociskiem PP - 12400. Prędkość wylotowa pocisku PP - 768 m/s. Czas przeładowania - 30.0 s. Czas obrotu o 180° - 45.0 s. Maksymalny rozrzut - 235 m. Sigma – 1.70.

Nalot ZOP:

Czas przeładowania - 30.0 s. Dostępne naloty - 2. Ilość samolotów w kluczu atakującym - 1. Maksymalny zasięg - 8.0 km. Ilość bomb w zrzucie - 1. maksymalne uszkodzenia bombą - 3400.0.

Uzbrojenie dodatkowe:

8x2 127.0 mm, Zasięg - 6.3 km.

Maksymalne uszkodzenia pociskiem OB – 1800. Szansa wywołania pożaru – 5%. Prędkość wylotowa pocisku OB - 792 m/s

Obrona plot.: 1x2 20.0 mm., 58x1 20.0 mm., 1x4 20.0 mm., 8x2 127.0 mm., 10x4 40.0 mm.

Obrona plot. krótkiego zasięgu: ciągłe uszkodzenia na sekundę - 445, prawdopodobieństwo trafienia - 70 %, strefa działania - 2.0 km;

Obrona plot. średniego zasięgu: ciągłe uszkodzenia na sekundę - 263, prawdopodobieństwo trafienia - 75 %, strefa działania - 3.5 km;

Obrona plot. dalekiego zasięgu: ciągłe uszkodzenia na sekundę - 140, prawdopodobieństwo trafienia - 75 %, strefa działania - 5.8 km;

ilość eksplozji w salwie - 5, uszkodzenia od eksplozji - 1400, strefa działania 3.5 - 5.8 km.

Maksymalna prędkość - 21.0 węzłów Promień skrętu - 670 m. Czas przestawiania steru – 14.8 s. Wykrywalność z powierzchni – 15.2 km. Wykrywalność z powietrza – 9.5 km. Wykrywalność po wystrzale z dymu – 15.1 km.

Dostępny sprzęt eksploatacyjny:

1 slot - Grupa naprawczo – ratunkowa

2 slot - Grupa naprawcza (Czas działania 28 s; PW na sekundę 390.06; Czas przeładowania 80 s; Ładunki 4)

3 slot - Myśliwiec/Samolot zwiadowczy

Amerykański niszczyciel Halford, Tier IX

Sześć niszczycieli typu Fletcher planowano wyposażyć w samolot katapultowany w miejsce rufowej wyrzutni torpedowej i wieży nr 3 - zgodnie planami wyznaczonymi przez dowództwo US Navy. W tej konfiguracji okręty te mogłyby katapultować samolot zwiadowczy Kingfisher i w formacji złożonych z samych niszczycieli - nie polegać wyłącznie na lotnictwie zwiadowczym z krążowników i lotniskowców - a posiadać własne “oczy”. Jednak później planowana ilość Fletcherów przenoszących samoloty została zredukowana do trzech. Stępka pod USS Halford DD-480 została położona w stoczni Puget Sound w czerwcu 1941 roku, zwodowany został w październiku 1942 roku, a wcielony do służby w kwietniu 1943 roku. 27 października tego samego roku w stoczni Mare Island niszczyciel otrzymał swoją katapultę i rozpoczął operacje na Pacyfiku. W 1944 roku okręt brał udział w eskorcie operacji amfibijnych na Wyspach Solomona, Nowej Gwinei i Filipinach, a także brał udział w bitwach na morzu Filipińskim i w zatoce Leyte. W tym samym roku katapulta została zdemontowana. Niszczyciel trafił do rezerwy w 1946 roku, następnie został wycofany ze służby w 1968 roku, a następnie zezłomowany. Podczas II W.Ś. otrzymał trzynaście gwiazd bitewnych.

Halford jest pierwszym hybrydowym niszczycielem w naszej grze. Uzbrojony jest w eskadrę samolotów szturmowych. Z powodu małej wielkości jednostki zasada wystrzelenia w powietrze eskadry będzie inna niż w przypadku innych hybryd - tylko jeden samolot wystartuje z katapulty, a reszta eskadry dołączy w locie. Samolot będzie uzbrojony w potężne rakiety Tiny Tom z dużymi uszkodzeniami i dobrą penetracją

Halford jest wyposażony w cztery działa 127 mm z dobrą szybkostrzelnością i stromym torze lotu, a także jedną pięcio rurową wyrzutnie torpedową z torpedami o dużym zasięgu. Dodatkowo okręt posiada duża manewrowość. Wśród wad znajdują się: mała pula PW i brak wytwornicy dymu. Sprzęt eksploatacyjny składa się z Doładowania silnika do wyboru z Obroną plot. na jednym slocie.

 Punkty wytrzymałości – 17100. Opancerzenie - 19 mm.

Bateria główna - 4x1 127 mm. Zasięg ognia - 10.2 km.

Maksymalne uszkodzenia pociskiem OB – 1800. Penetracja pocisku OB - 21 mm. Szansa wywołania pożaru – 5%. Prędkość wylotowa pocisku OB - 792 m/s. Maksymalne uszkodzenia pociskiem PP - 2100. Prędkość wylotowa pocisku PP - 792 m/s.

Czas przeładowania - 3.3 s. Czas obrotu o 180° - 5.3 s. Maksymalny rozrzut - 92 m. Sigma – 2.00.

Bomby głębinowe:

maksymalne uszkodzenia - 5100.0. Ilość zrzutów - 2. Bomb w zrzucie - 8. Czas przeładowania - 40.0 s.

Wyrzutnie torpedowe - 1x5 533 mm.

maksymalne uszkodzenia - 19033. Zasięg - 13.5 km. Prędkość - 66 węzłów Czas przeładowania - 106 s. Czas obrotu wyrzutni o 180° – 7.2 s. Wykrywalność torped - 1.4 km.

Obrona plot.: 1x2 40.0 mm., 8x1 20.0 mm., 4x1 127.0 mm.

Obrona plot. krótkiego zasięgu: ciągłe uszkodzenia na sekundę - 77, prawdopodobieństwo trafienia - 95 %, strefa działania - 2.0 km;

Obrona plot. średniego zasięgu: ciągłe uszkodzenia na sekundę - 25, prawdopodobieństwo trafienia - 100 %, strefa działania - 3.5 km;

Obrona plot. dalekiego zasięgu: ciągłe uszkodzenia na sekundę - 67, prawdopodobieństwo trafienia - 100 %, strefa działania - 5.8 km;

ilość eksplozji w salwie - 3, uszkodzenia od eksplozji - 1540, strefa działania 3.5 - 5.8 km.

Maksymalna prędkość - 38.0 węzłów Promień skrętu - 630 m. Czas przestawiania steru – 3.9 s. Wykrywalność z powierzchni – 8.3 km. Wykrywalność z powietrza – 3.2 km. Wykrywalność po wystrzale z dymu – 3.2 km.

Dostępny sprzęt eksploatacyjny:

1 slot - Grupa naprawczo – ratunkowa

2 slot - Doładowanie silnika / Obrona plot.

Samoloty:

Samoloty szturmowe

Punkty wytrzymałości - 1660, Prędkość przelotowa - 176.0 węzłów, Maksymalna prędkość - 216.0 węzłów, wielkość skrzydła atakującego- 4, ilość samolotów w eskadrze - 4, czas odzyskiwania samolotów - 120 s, zasięg wykrywalności - 10.0 km, ilość samolotów na pokładzie - 4.

rakiet w ładunku - 2, maksymalne uszkodzenia rakietą - 5400, penetracja pancerza - 68 mm, Szansa wywołania pożaru – 33 %.

Europejski niszczyciel Jäger, Tier IX

Przed pierwszą wojną światową flota Austro-Węgierska składała się z kilku 850 tonowych niszczycieli typu Tatra, a dodatkowo z czterech podobnych okrętów wybudowanych w latach 1916-1917. Siły te były całkowicie niewystarczalne w obliczu przewagi floty Ententy, a same okręty były przestarzałej konstrukcji. Z tego powodu w 1917 roku rozpoczęto prace nad projektem lidera niszczycieli. Planowano ogólnie budowę 8 liderów i 12 niszczycieli tego typu. Niemiecka firma Blohm und Voss i węgierska Ganz-Danubius zaprezentowały szkice projektów, a dodatkowo kilka projektów zostało opracowanych przez Marine Technical Committee. Jednym z nich był projekt 2000 tonowego Torpedofahrzeug (okrętu torpedowego) zaprezentowanego w listopadzie 1917 roku. Okręt uzbrojony był w 6 calowe działa. Nigdy nie powstał w rzeczywistości, jednak postanowiliśmy go wprowadzić do gry. Otworzyliśmy także szczególny kamuflaż austro węgierskich niszczycieli w postacie standardowego kamuflażu stałego. Jesienią 1915 roku rozkazano zmienić czarną farbę pokrywającą okręty na błękitno-szary kolor, który miał sprawić, że niszczyciele były mniej widoczne na tle wybrzeża, nową farbą pomalowało tylko część okrętu zostawiając czarne miejsca, tworząc w ten sposób rodzaj improwizowanego kamuflażu.

Jäger jest niszczycielem torpedowym opartym o niską wykrywalność. Ma niewielką wykrywalność z powierzchni i wyposażony jest w cztery potrójne wyrzutnie torpedowe o typowym “europejskim” rozrzucie: wąski i bardzo wąski. Same torpedy charakteryzują się wysoką prędkością i zasięgiem, a także szybkim czasem przeładowania, ale za to z niskimi uszkodzeniami. 

Główna bateria składa się z trzech 150 mm dział z niewielkim zasięgiem nie niewielką szybkostrzelnością. Jäger ma niewielką pulę PW i słabą obronę plot. Dostęp sprzęt eksploatacyjny to: Grupa naprawczo-ratunkowa i Doładowanie silnika

Punkty wytrzymałości – 15900. Opancerzenie - 19 mm.

Bateria główna - 3x1 150 mm. Zasięg ognia - 9.5 km.

Maksymalne uszkodzenia pociskiem OB – 2200. Penetracja pocisku OB - 25 mm. Szansa wywołania pożaru – 11%. Prędkość wylotowa pocisku OB - 880 m/s. Maksymalne uszkodzenia pociskiem PP - 2950. Prędkość wylotowa pocisku PP - 880 m/s.

Czas przeładowania - 5.5 s. Czas obrotu o 180° - 18.0 s. Maksymalny rozrzut - 86 m. Sigma – 2.00.

Bomby głębinowe:

maksymalne uszkodzenia - 5100.0. Ilość zrzutów - 2. Bomb w zrzucie - 2. Czas przeładowania - 40.0 s.

Wyrzutnie torpedowe - 4x3 533 mm.

maksymalne uszkodzenia - 10700. Zasięg - 13.5 km. Prędkość - 86 węzłów Czas przeładowania - 70 s. Czas obrotu wyrzutni o 180° – 7.2 s. Wykrywalność torped - 1.8 km.

Obrona plot.: 4x1 70.0 mm., 2x1 7.9 mm.

Obrona plot. krótkiego zasięgu: ciągłe uszkodzenia na sekundę - 11, prawdopodobieństwo trafienia - 95 %, strefa działania - 1.5 km;

Obrona plot. średniego zasięgu: ciągłe uszkodzenia na sekundę - 21, prawdopodobieństwo trafienia - 100 %, strefa działania - 3.0 km;

Maksymalna prędkość - 37.0 węzłów Promień skrętu - 670 m. Czas przestawiania steru – 3.7 s. Wykrywalność z powierzchni – 6.7 km. Wykrywalność z powietrza – 3.0 km. Wykrywalność po wystrzale z dymu – 3.0 km.

Dostępny sprzęt eksploatacyjny:

1 slot - Grupa naprawczo – ratunkowa

2 slot - Doładowanie silnika (Czas działania 120 s; Maksymalna prędkość +8%; Czas przeładowania 120 s; Ładunki 3)

3 slot - Grupa naprawcza (Czas działania 14 s; PW na sekundę 159.0; Czas przeładowania 80 s; Ładunki 3)

Nazewnictwo.

Jak wiele innych elementów podwójnej monarchii austro węgierskiej na początku XX wieku, budownictwo okrętowe było podzielone na niemiecką i węgierską część. Pierwsza z nich była częścią Stabilimento Tecnico Triestino (STT), ze stocznią w Trieście, przemianowana w 1915 roku na Austriawerft. Drugą z nich była firma Ganz_Danubius z pochylniami w Chorwacji, ale będącymi własnością Węgier.

Nazwy niszczycieli ich konstrukcji, nawet tej samej klasy, była także tradycyjnie odmienne. Okręty tego typu od Danubius były nazywane w oparciu o geograficzne miejsca Imperium: Tatra - pasmo górskie na granicy słowacko-polskie, Balaton - jezioro na Węgrzech, Truglav - najwyższy szczyt Słowacji. Niszczyciele STT nazywane były po różnych formacjach imperialnej armi: Huszár, Ulan, Scharfschütze - snajperzy, Warasdiner - żołnierz regimentu granicznego.

Tworząc niszczyciel zgodnie z austro-węgierskim projektem z 1917 roku stwierdziliśmy, że jego budową zajęłoby się Austriawerft. Zatem nazwa okrętu pochodzi od słynnej formacji tyrolskich strzelców: Jäger