Chester (CL27/CA27)

Teoretycznie drugi okręt typu Northamton był w zasadzie pierwszym, pod który położono stępkę. Nastąpiło to 6 marca 1928 w stoczni New York Shipbuilding Company w Camden. 3 lipca 1929 pierwszy raz spłynął na wodę, a przyjęcie do służby nastąpiło 24 czerwca 1930.

Chester przy nabrzeżu wyposażeniowym, kwiecień 1930

Na początku został skierowany w rejs na Morze Śródziemne, po powrocie uczestniczył w ćwiczeniach floty w pobliżu Kanału Panamskiego. Podczas naprawy usterek doposażono go w dwie katapulty i skierowano na Pacyfik. Operował z San Pedro.

Chester w Neapolu, podczas pierwszego dłuższego rejsu, 1930

W 1935 przewiózł delegację amerykańską na Filipiny gdzie odbyło się mianowanie nowego prezydenta Filipin (urząd zawieszony po powstaniu Filipińczyków na początku XX wieku i odnowiony w momencie stopniowego przekazywania władzy i przygotowania Filipin do pełnej niepodległości). W kolejnym roku eskortował prezydenta USA, który znajdował się na pokładzie krążownika Indianapolis i płynął do Argentyny i Urugwaju.

Krążownik Chester (po lewej) i Indianapolis podczas wizyty w Rio de Janeiro (Indianapolis miał na pokładzie prezydenta Roosvelta), listopad 1936

Po powrocie przeniesiony do Pearl Harbor gdzie służył aż do wybuchu wojny. Nie było go w porcie podczas ataku Japończyków, osłaniał w tym momencie lotniskowiec Enterprise, gdy ten wracał z wyspy Wake. Po kilku tygodniach skierowano go w rejon Wysp Marshalla. Tam został trafiony bombą lotniczą.

Uszkodzenia krążownika powstałe na skutek trafienia bombą lotniczą w rejonie Wysp Marshalla, luty 1942

Po remoncie wrócił w rejon południowego Pacyfiku, ku Wyspom Salomona. Uczestniczył w bitwie na Morzu Koralowym, gdzie osłaniał ogniem przeciwlotniczym lotniskowce. Podejmował również 478 członków załogi uszkodzonego podczas bitwy lotniskowca Lexington i dobitego przez torpedy z niszczyciela Phelps. W październiku 1942 ponownie uczestniczy w walkach w rejonie Wysp Salomona. Tam został trafiony przez torpedę wystrzeloną z okrętu podwodnego I-176. Okręt mimo tego mógł płynąć o własnych siłach. Prowizoryczne naprawy miały być przeprowadzone w Espiritu Santo, jednak podczas wejścia do portu statek transportowy (przekształcony z liniowca) wszedł na dwie miny, wyrzucony celowo na brzeg mimo to tonie. Krążownik Chester wysyła wszystkie swoje łodzie ratunkowe w celu ratowania rozbitków, ostatecznie podejmuje ich 440. Po prowizorycznej naprawie okręt przeszedł do Sydney. W celu wykonania ostatecznych napraw został skierowany do stoczni w Norfolk na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. Dopiero w listopadzie 1943 wraca w rejon działań wojennych (tym razem Wyspy Gilberta). Wcześniej uczestniczy w patrolach i eskorcie statków z zachodniego wybrzeża do Pearl Harbor.

Uszkodzenia po trafieniu torpedy, suchy dok w Sydney, 1942

Chester po naprawach i modyfikacjach w 1943

Gdy atol Majuro na Wyspach Marshalla został zdobyty, założono tam kotwicowisko. Krążownik Chester wraz z okrętami podwodnymi i lotnictwem tam stacjonującym stał się częścią sił osłonowych tej bazy aż do kwietnia 1944. Później Chester popłynął na drobne naprawy do San Francisco. W tym czasie stał się okrętem flagowym 5 dywizjonu krążowników. Skierowano go na wyspę Adak. Do czerwca 1944 z bazy tej prowadził działania przeciw japońskim bazom na Wyspach Kurylskich. Później ostrzeliwał pozycje japońskie na Wake i Marcus. 5 dywizjon krążowników został przydzielony do osłony zespołu szybkich lotniskowców, biorących udział w przygotowaniach do desantu na Leyte. Cały zespół początkowo postanowiono wycofać w celu uzupełnienia paliwa i zapasów, jednakże po zlokalizowaniu silnego japońskiego zespołu admirała Kurity amerykański zespół zawrócił. Ścigał siły Kurity w rejonie cieśniny San Bernardino.

Nowy kamuflaż – czerwiec 1944

W listopadzie krążownik działał w rejonie Karolinów i Marianów. W tym czasie uczestniczył w ostrzale japońskich pozycji na Iwo Jimie. 20 listopada 1944 gdy Chester wraz z zespołem wychodził ponownie do akcji ostrzeliwania Iwo Jimy port został zaatakowany przez kaiteny – japońskie "żywe torpedy". Jeden z okrętów eskorty staranował jeden z kaitenów, drugi kaiten uderzył w tankowiec wypełniony paliwem. Zespół mimo to poszedł na wyznaczoną misję. Operacja ostrzału Iwo Jimy i okolicznych wysp była kilkukrotnie powtarzana, przygotowywano w ten sposób grunt pod przyszły desant. Ostatecznie w lutym zespół skierowano pod Iwo Jimę, gdzie przed desantem patrolował wody wokół wyspy i niszczył ośrodki japońskiej obrony. W noc przed desantem krążownik uległ kolizji z okrętem dowodzenia Estes. Chester miał zerwaną śrubę, mimo uszkodzeń wziął aktywny udział w lądowaniu, ostrzeliwując punkty obrony Japończyków.

Po przebudowie, maj 1945

Po zakończonej akcji bojowej został w końcu wycofany i skierowany na naprawę do Mare Island na zachodnim wybrzeżu USA. Naprawy trwały miesiąc, po kolejnych tygodniach spędzonych na próbach okręt wrócił do linii w końcówce czerwca 1945. Krążownik skierowano w rejon Okinawy, eskortował lotniskowce podczas ataków na japońskie pozycje na chińskim wybrzeżu, patrolował w rejonie ujścia Jangcy. Kolejnym rejonem działań okazała się północ. Już na Aleutach otrzymano informację o kapitulacji Japonii. Początkowo krążownik uczestniczył w przewozie wojsk okupacyjnych do Japonii, później przewoził wojska amerykańskie z wysp na Pacyfiku do Stanów Zjednoczonych. Po powrocie w grudniu 1945 przeniesiono go do Filadelfii na wschodnim wybrzeżu. 10 grudnia krążownik wycofano ze służby i przeniesiono do floty rezerwowej. Przetrwał tam aż do sierpnia 1959, kiedy został sprzedany na złom.

Smutny koniec – krążownik holowany do stoczni złomowej

Dorobkiem wojennym krążownika było 11 gwiazd bojowych za udział w kampaniach II wojny światowej.

Bibliografia:

https://www.navsource.org/

https://www.history.navy.mil/

https://ww2db.com/

Norman Friedman, US Cruisers an illustrated design history, Naval Institute Press , 1984