
Ten-Go Sakusen
Wiosną 1945 roku sytuacja strategiczna Japonii była beznadziejna. Klęska w Bitwie na Morzu Filipińskim ( 19-20.06 1944) złamała siły ofensywne i zmiotła militarystyczny reżim Hideki Tojo, przegrana w bitwie w Zatoce Leyte (23–26.10 1944) oznaczała zagładę floty, utratę Filipin i źródeł surowców niezbędnych do dalszego wysiłku zbrojnego.
W Europie w początkach kwietnia 1945 r. Armia Czerwona gotowała się do Operacji Berlińskiej a Alianci parli w głąb III Rzeszy po przełamaniu linii Renu.
Pomiędzy lutym a marcem (19.02-26.03) rozegrały się krwawe walki a wyspę Iwo Jima.
1.04.1945 rozpoczęła operacja desantowa na Okinawie ("Oparation Iceberg"). Operacja pod dowództwem wiceadmirała Richmonda K. Turnera wspierana była od strony morza potężną kanonadą przez: 10 pancerników, 9 krążowników, 23 niszczycieli oraz Brytyjską Flotę Pacyfiku pod dowództwem wiceadmirała Bernarda Rowlingsa (4 lotniskowce, 2 pancerniki, 5 krążowników, 11 niszczycieli). Wobec beznadziejności oporu dowodzący obroną wyspy gen. Mitsuru Ushijima postanowił bronić południowej części wyspy, nie przeciwdziałając samemu desantowi.
W tym samym czasie z potęgi Nippon Kaigun nie pozostało już niemal nic, pozostałe jednostki (10 okrętów) zostały zebrane w Drugiej Flocie. Ugrupowaniem tym dowodził wiceadmirał Seiichi Ito.
Zespół składał się z superpancernika "Yamato", lekkiego krążownika "Yahagi" oraz trzech dywizjonów niszczycieli:
nr 17- "Isokze", "Hamakaze", "Yukikaze",
nr 21- "Asashimo, "Kasumi", "Hatsushimo"
nr 41- "Fuyutsuki", "Suzutsuki".
W japońskim dowództwie Połączonej Floty zapadła decyzja użycia ostatnich sił w celu uderzenia na zespół inwazyjny, akcja ta miała odciągnąć siły główne US Navy i odwrócić uwagę od eskadr kamikaze.
Była to misja samobójcza, i po początkowych oporach dowódców utworzonego obecnie "1 Dywersyjno- Uderzeniowego Zespołu Drugiej Floty", okręty pozostawiły rannych i kadetów na brzegu, i posiadając nie wystarczającą ilość paliwa na powrót obrały kurs na Okinawę 6.04.1945. Zespół japoński został wykryty niemal od razu przez amerykańskie okręty podwodne w cieśninie Bungo. Amerykanie początkowo rozważali posłanie sił wiceadmirała Mortona Deyo- gdzie znajdowały się m. in. pancerniki podniesione z dna Pearl Harbor, co stanowiłoby swoisty rewanż za atak, ostatecznie jednak zadanie zniszczenia otrzymał admirał Marc Mitscher na czele Zespołu Uderzeniowego Szybkich Lotniskowców.
7.04.1945 zespół japoński ("Asashimo" doznał awarii maszyn i wypadł z szyku) został zaatakowany przez 280 samolotów z lotniskowców Mitschera. Flagowy "Yamato" otworzył ogień z dział przeciwlotniczych oraz dział artylerii głównej strzelając pociskami odłamkowymi "San Shiki".
Pierwsza torpeda ugodziła superpancernik o godz 12.45 w lewą burtę blisko dziobu. Na "Yahagi" o godz 12.46 trafienie pierwszej torpedy w maszynownie wyłączyło zasilanie na okręcie i zastopowało maszyny. W krótkim czasie krążownik otrzymał co najmniej 6 dalszych trafień torpedami i 12 bombami.
"Yamato" podczas czterech fal następujących ataków otrzymał trafienia co najmniej 11 torpedami i 6 bombami, w wyniku czego kolos nabrał wody, i tonąc przewrócił się na lewą burtę po czym rozsadzony został ogromną eksplozją- prawdopodobnie magazynu. Nastąpiło to o godzinie 14.23.
Z załogi liczącej 3332 osób ocalało 23 oficerów i 246 marynarzy.
"Yahagi" pociągnął na dno 446 ludzi spośród tysięcznej załogi.
Osamotniony "Asashimo" został zatopiony wraz z całą liczącą 331 marynarzy załogą.
Japończycy stracili też "Hamakaze" i "Kasumi".
Amerykanie stracili zaledwie 10 samolotów i 12 ludzi.
W tym samym czasie Piąta Flota Powietrzna atakując z Kiusiu trafiła dwukrotnie poprzez ataki kamikaze stojący pod Okinawą lotniskowiec USS "Hancock"- straty wyniosły 62 zabitych i 71 rannych. Akcja ta jedynie czasowo wyłączyła okręt z akcji bojowej.
Amerykańskie pancerniki nie otrzymały ostatecznie upragnionej szansy wzięcia odwetu za Pearl Harbor.
Upór dowództwa japońskiego i wysokie straty w walkach o Okinawę skłonią wkrótce Stany Zjednoczone do użycia innych środków w celu zmuszenia Japonii do kapitulacji...
wiceadmirał William K. Turner
gen. Mitsuru Ushijima dowódca obrony Okinawy
admirał Seiichi Itō dowódca Drugiej Floty. Zginął na swym okręcie flagowym- pancerniku "Yamato"
schemat "Yamato" wg stanu z 1945 roku
korpus oficerski na pokładzie "Yamato". Zdjęcie wykonane przed wyjściem w morze
"Yahagi"
"Asashimo"
wiceadmirał Morton Deyo
admirał Marc Mitscher
"Yahagi" manewruje podczas nalotu 7.04.1945
"Yamato" 7.04.1945
"San Shiki" Ze względu na rodzaj warstwowej konstrukcji głowic nazywano je pociskami ulowymi.
Pociski miały na celu wywołać falę ognia i odłamków, przez którą musiałby przejść każdy samolot próbujący zaatakować japoński okręt.
Jednak amerykańscy piloci uważali te pociski bardziej za efektowny pokaz pirotechniczny niż efektywną broń przeciwlotniczą.
"Yamato" płonie po trafieniach bomb
Ostatnie chwile superpancernika "Yamato"
Uchwycony moment eksplozji "Yamato"
Materiał ukazujący ostatnie chwile "Yamato"
Bibliografia;
Douglas Ford, Pacyfik. Starcie Mocarstw
James D. Hornfischer, Flota w czasie przypływu. Ameryka w wojnie totalnej na Pacyfiku 1944-1945
Zbigniew Flissowski, Burza nad Pacyfikiem
Mark E. Stille, Marynarka Wojenna Cesarstwa Japonii w wojnie na Pacyfiku
Zdjęcia;
Zdjęcia: https://www.gettyimages.com
Mapa: https://www.alamy.com
Zapraszam na fanpage Szparagusa https://www.facebook.com/szparagus1
Komentarze
Ten wpis nie ma jeszcze komentarzy, bądź pierwszy i dodaj swój komentarz!