Typ Renown cz. 3

(link do części 1https://warshipy.pl/post/typ-renown-cz-1)

(link do części 2https://warshipy.pl/post/typ-renown-cz-2)

II Wojna Światowa

Wielka Brytania wypowiedziała wojnę Niemcom 3.09.1939 roku, w ślad za nią uczyniły to również brytyjskie dominia Kanady, Australii, Nowej Zelandii i Związku Południowej Afryki.

Jednocześnie nastąpiły zmiany w gabinecie Neville'a Chamberlain'a- przede wszystkim na stanowisko Pierwszego Lorda Admiralicji powrócił Winston Churchill.

Kluczowe stanowisko Pierwszego Lorda Morskiego- głównodowodzącego Royal Navy, sprawował admirał Dudley Pound.

Na czele Home Fleet stał natomiast admirał Charles Forbes.

Royal Navy przystępowała do konfliktu posiadając znaczną przewagę nad Kriegsmarine.

W liczbach stosunek sił przedstawiał się następująco;

•15 okrętów liniowych wobec 2 niemieckich

•7 lotniskowców wobec jednego budowanego, nieukończonego

•15 krążowników ciężkich przeciw 2 niemieckim, oraz 3 tzw. "pancernikom kieszonkowym"

•49 krążowników lekkich przeciw 6 niemieckim

•194 niszczyciele wobec 22 niemieckich

•62 okręty podwodne wobec 52 Kriegsmarine

Jednak dużą część sił brytyjskich stanowiły starsze okręty, z których jedynie nieliczne zostały zmodernizowane. Miało się to okazać ważnym czynnikiem podczas działań wojennych.

1939

"Renown" i "Repulse" znajdowały się w chwili wybuchu wojny na wodach macierzystych.

"Renown" został początkowo przydzielony do tzw. "Northern Patrol" którego zadaniem było przechwycenie niemieckich statków handlowych chcących powrócić do rodzimych portów. Operacje na Morzu Północnym nie przyniosły żadnych rezultatów, tymczasem jednak Kriegsmarine, która nie mogła mierzyć się na walne starcie, zainicjowała indywidualne rajdy swoich "pancerników kieszonkowych".

W celu przeciwdziałania, "Renown" został skierowany w październiku 1939 roku na Atlantyk, gdzie operował wraz z lotniskowcem HMS "Ark Royal" w sojuszniczych patrolach z Marine Nationale. Krążownik liniowy po raz pierwszy działał w swej nowej roli- szybkiego okrętu eskortującego lotniskowiec, była to też pierwsza z licznych operacji razem z "Ark Royal".

Zespół operował od portu we Freetown aż po Kapsztad i wybrzeża Ameryki Południowej.

Ostatecznie niemiecki rajder- "Admiral Graf Spee" został samozatopiony przez załogę na redzie Montevideo, co umożliwiło powrót "Renown" do Home Fleet w grudniu 1939 roku.

W tym samym czasie HMS "Repulse" został skierowany do osłony konwojów z Kanady do Wielkiej Brytanii, eskortując transport 1 Kanadyjskiej Dywizji Piechoty w listopadzie 1939 roku.

1940

Do większych operacji doszło na wiosnę 1940 roku.

Niemcy podjęli przygotowania do inwazji na Danię i Norwegię (Operacja "Weserübung").

Kontrakcją Royal Navy była operacja "Wilfred", której celem było postawienie zagród minowych do portu Narvik.

Operacje Royal Navy w Norwegii w kwietniu 1940 roku.

Zadanie to przeprowadził zespół pod komendą wiceadm. Williama Whitworth'a (dotychczasowy dowódca Battlecruiser Squadron) złożony z kilku niszczycieli oraz HMS "Renown".

Okręty działały w skrajnie ciężkich warunkach- 5-6.04 szalał sztorm (11 st. w skali Beuforta), który przeszedł do skali huraganu- 12 st.

Rozproszone niszczyciele natknęły się 8.04 na okręty niemieckie (na czele z krążownikiem "Admiral Hipper") zmierzające na pozycje wyjściowe do operacji desantowej na Trondheim.

Wobec wykrycia operacji inwazyjnej admirał Forbes wysłał w morze siły główne Home Fleet.

Tymczasem 9.04 wiceadm. Whitworth podjął akcję zaczepną wobec sił Kriegsmarine.

"Renown" działając w ciężkich warunkach pogodowych otworzył ogień do napotkanych pancerników "Scharnhorst" i "Gneisenau" o godz. 4.05.

Krążownik liniowy został niegroźnie trafiony dwukrotnie, sam jednak uzyskał trzy trafienia w "Gneisenau" (jedno z dział głównych, pozostałe dwa z dział 114 mm). Uszkodzone zostało główne stanowisko kierowania ogniem, oraz wyłączona wieża "Anton" na niemieckim okręcie.

Niemieckie pancerniki zdecydowały się na oderwanie od przeciwnika, wykorzystując swą niewielką przewagę prędkości.

"Repulse" spotkał się tego samego dnia z "Renown" i oba krążowniki liniowe operowały do 11.04 w rejonie Narviku.

Obydwa okręty zostały następnie wycofane do Scapa Flow do początku czerwca 1940 roku.

Miały zostać skierowane do ochrony ewakuacji Narviku, jednak Admiralicja uzyskała raport (jak się okazało błędny) o planie przedarcia się niemieckich pancerników na Atlantyk, co spowodowało skierowanie dwóch jednostek na północ od Wysp Owczych.

Ten błąd kosztował Aliantów ciężkie straty, skierowany na wody norweskie "Repulse" nie spotkał się już z niemieckimi ciężkimi okrętami.

Klęska kampanii norweskiej, upadek Francji i przystąpienie Włoch do wojny diametralnie zmieniły układ sił.

Porażki te doprowadziły do dymisji Chamberlain'a którego na stanowisku premiera zastąpił Churchill.

Royal Navy straciła silnego sojusznika, a na Morzu Śródziemnym pojawił przeciwnik w postaci dużych sił Regia Marina.

HMS "Renown" został skierowany w sierpniu 1940 roku do Force H- grupy bojowej bazującej w Gibraltarze.

We wrześniu krążownik liniowy otrzymał zadanie blokowania francuskich okrętów z Morza Śródziemnego do kolonii afrykańskich i nie wziął bezpośredniego udziału w operacji "Menace" (https://warshipy.pl/post/operacja-menace).

W działaniach przeciw Regia Marina strategicznego znaczenia nabrała mała wyspa Malta- leżąca na przecięciu linii komunikacyjnych Royal Navy (z Gibraltaru do Egiptu i Kanału Sueskiego) oraz Regia Marina (z Włoch do Libii).

Wobec znacznego potencjału floty włoskiej, Royal Navy zmuszona była do wystawiania bardzo silnej eskorty dla prowadzonych konwojów.

W listopadzie 1940 roku "Renown" eskortował lotniskowce podczas operacji "White"- okręty podchodziły na odległość lotniczego zasięgu do Malty, a ostatnią część trasy samoloty pokonywały już samodzielnie.

HMS "Renown" wziął następnie udział w bitwie koło przylądka Spartivento 27.11.1940 roku.

Było to przypadkowe spotkanie zespołu Force H pod dowództwem admirała Jamesa Somerville'a z siłami Regia Marina pod dowództwem Inigo Compioni'ego.

Okręty liniowe prowadząc ostrzał na dalekim dystansie, nie zaliczyły trafień. Starcie to zakończyło się bez rozstrzygnięcia, rozejściem się dwóch flot.

HMS "Repulse" pozostał w drugiej połowie 1940 roku w składzie Home Fleet.

W listopadzie tego roku zdemontowano kolejną potrójną wieżę dział 102 mm, zastępując je trzecim zestawem "pom-pomów". Admiralicja dostrzegała niewątpliwie niedostateczny poziom ochrony przeciwlotniczej, jednak w zaistniałej sytuacji strategicznej, nie było możliwości dłuższego zdjęcia z linii posiadanych okrętów.

Na krążowniku liniowym zastosowano unikatowy kamuflaż “Contrast” składający się z czarno-białych pasów.

Ostateczna sylwetka HMS "Repulse". 1941.

W grudniu 1940 roku, "Repulse" osłaniał operację zaminowania południowych wybrzeży Islandii.

1941

W pierwszej połowie roku 1941 HMS "Renown" kontynuował swoją służbę z składzie Force H na Morzu Śródziemnym.

W ramach tego zespołu krążownik liniowy wziął udział w szeregu akcji;

•6-13.01.1941 operacja "Excess"- eskorta kownoju z amunicją, samolotami oraz z sadzonkami ziemniaków na Maltę (ludności wyspy groził głód) i dalej do Pireusu.

•9.02.1941 bombardowanie portu Genua

•marzec 1941 udział w wyjściu Force H z Gibraltaru na Atlantyk w celu przechwycenia rajdu "Scharnhorst" i "Gneisenau"

•24-28.04.1941- operacja "Dunlop"- eskorta transportu 20 Hurricane'ów na Maltę

Tymczasem niepowodzenie włoskiej ofensywy w Egipcie, a następnie skuteczna kontrofensywa brytyjska w Cyrenajce doprowadziła do interwencji niemieckiej i wysłaniu do Afryki Północnej Deutsches Afrikakorps, co skomplikowało położenie Brytyjczyków na froncie libijskim.

Force H została wzmocniona w maju 1941 przez HMS "Repulse".

Obydwa krążowniki liniowe wzięły udział w dniach 2-12.05.1941 w operacji "Tiger"- eskorcie kolejnego konwoju do Malty (dalej, już bez ich udziału) i do Egiptu.

Podczas tej misji "Renown" został niegroźnie trafiony dwoma bombami lotniczymi.

24.05.1941 roku doszło bitwy w Cieśninie Duńskiej, gdzie zatopiony został HMS "Hood".

Nazajutrz Admiralicja skierowała wszystkie dostępne jednostki do operacji zatopienia pancernika "Bismarck" i krążownika "Prinz Eugen".

Operacje przeciw pancernikowi "Bismarck". Maj 1941 roku.

Force H wyszła z Gibraltaru na Atlantyk, w celu uniemożliwienia przedarcia się niemieckich okrętów na południe. Obydwa okręty nie wzięły bezpośredniego udziału w zatopieniu "Bismarcka" 27.05.1941 roku.

Zaraz po tej operacji HMS "Repulse" został ponownie przydzielony do Home Fleet, eskortując w czerwcu konwoje do Nowej Fundlandii.

HMS "Renown" wraz z Force H powrócił na Morze Śródziemne, gdzie jego siły zostały wzmocnione przez nowy lotniskowiec typu Ilustrious- HMS "Victorius".

Krążownik liniowy brał udział w kolejnej serii operacji bojowych;

•operacja "Tracer"-transport 47 samolotów na Maltę

•27.06 i 30.06- operacje "Railway I" i "Railway II". W pierwszej, dostarczono 22 Hurricane'y na Maltę, w drugiej z powodu wypadku jednego ze startujących samolotów na pokładzie lotniskowca HMS "Furious", jedynie 9 maszyn.

•21.07-24.07- operacja "Substance"- eskorta dużego konwoju z personelem lotniczym na Maltę.

•31.07-1.08- operacja "Style"- wypad na port Alghero (Sardynia)

Intensywna służba jak też znaczący postęp techniczny czasu wojny spowodowały konieczność podjęcia prac modernizacyjnych na okrętach typu Renown.

Pierwszy skierowany został do stoczni HMS "Repulse" w czerwcu 1941 roku. Okręt wyposażono w 8 działek Oerlikon 20 mm. Otrzymał też pierwszy zestaw radaru artyleryjskiego małego zasięgu (typ 284).

HMS "Renown" przeszedł modernizację w Rosyth od sierpnia do października 1941 roku.

Dodanych zostało 6 działek Oerlikon 20 mm.

Przede wszystkim okręt został wyposażony w nowoczesny sprzęt elektroniczny.

Składał się kilku typów radarów;

-Typ 273 (obserwacja sytuacji nawodnej)

-Typ 281 (wykrywanie celów powietrznych)

-Typ 282 (kierowanie artylerią małego zasięgu)

-Typ 283 (kierowanie działami przeciwlotniczymi przy wysokim podniesieniu luf)

-Typ 285 (kierowanie artylerią średnią przy wysokim podniesieniu luf).

W połowie 1941 roku nastąpiły wydarzenia mające wpływ na sytuację strategiczną.

III Rzesza dokonała agresji na ZSRR 22.06.1941, co zmniejszyło niemieckie wsparcie dla Włoch w basenie Morza Śródziemnego.

Jesienią tego roku zaczęła zaogniać się sytuacja w Azji i na Pacyfiku.

Wzrastająca presja polityczna Japonii wymagała reakcji ze strony Wielkiej Brytanii. Admiralicja rozważała wysłanie w ten rejon pancerników "Rodney" i "Nelson".

Ostatecznie ze względu na pogarszającą się sytuację, zdecydowano się na utworzenie szybkiego zespołu- Force Z.

Ponieważ "Renown" znajdował się jeszcze w stoczni, w jego skład weszły pancernik HMS "Prince of Wales", HMS "Repulse", lotniskowiec HMS "Indomitable" oraz niszczyciele "Elactra", "Express" pod zwierzchnim dowództwem admirała Thomasa Phillipsa.

Podczas rejsu HMS "Indomitable" wszedł na mieliznę, w rezultacie zespół spotkał się 28.11.1941 w Kolombo na Cejlonie bez osłony lotniczej i obrał kurs na najważniejszą brytyjską bazę na Dalekim Wschodzie- Singapur.

Force Z- przygotowany jako demonstracja siły, mająca powstrzymać agresywne zamiary Japonii, był wyraźnie za słaby wobec postawionych zadań. Zespół osiągnął Singapur 2.12.1941 roku, zaledwie pięć dni przed japońskim uderzeniem na Pearl Harbor.

8.12.1941- dzień po ataku na Pearl Harbor, siły japońskie zaatakowały również bazy brytyjskie w Hongkongu i na Malajach.

Operacje wokół Malajów w grudniu 1941 roku.

Force Z wyszedł w morze by przeciwdziałać japońskiemu desantowi, co doprowadziło do Bitwy pod Kuantanem 10.12.1941.

Podczas tej morsko-powietrznej batalii HMS "Repulse" wykazał się doskonałymi zdolnościami manewrowymi pod dowództwem kapitana Williama Tennant'a, wymanewrowując 19 japońskich torped. "Prince of Wales"-niefortunnie trafiony torpedą, która spowodowała groźne zalanie i uszkodziła generatory elektryczne, wyłączając większość artylerii przeciwlotniczej, został wsparty przez Tennant'a, gdy "Repulse" podszedł blisko by zapewnić osłonę przeciwlotniczą okrętu flagowego.

Wobec braku wsparcia lotniczego HMS "Prince of Wales" i HMS "Repulse" zostały zatopione przez japońskie lotnictwo.

Z załogi krążownika liniowego liczącej 1309 marynarzy zginęło 513. Wśród uratowanych znalazł się komandor Tennant.

Na wieść o zagładzie Force Z- w tym utracie HMS "Repulse", Winston Churchill stwierdził;

"Podczas całej wojny nie otrzymałem celniejszego ciosu".

1942

HMS "Renown" powrócił po remoncie do służby Home Fleet, stając się ostatnim krążownikiem liniowym w składzie Royal Navy.

Okręt operował bojowo od marca 1942 roku- osłaniając konwoje arktyczne na Morzu Norweskim zmierzające do Murmańska.

W kwietniu powrócił do swej roli eskortowca lotniskowców na Morze Śródziemne, tym razem stanowiąc osłonę dla skierowanego w ten rejon amerykańskiego USS "Wasp".

W lecie dokonano dalszego wzmocnienia obrony przeciwlotniczej- usuwając przestarzałe wkm-y i montując kolejne 10 działek Oerlikon 20 mm.

"Renown" brał udział w składzie Force H w operacji "Torch" w listopadzie 1942 roku, stanowiąc osłonę przed ewentualną kontrakcją floty francuskiej Vichy.

1943

Od lutego do czerwca 1943 roku "Renown" ponownie znajdował się w stoczni w Rosyth.

Tym razem zdemontowana została katapulta lotnicza.

Dodano kolejne 3 pojedyncze działka Oerlikon 20 mm, oraz nowe 13 zestawów podwójnie sprzężonych.

Zwiększono wyposażenie radarowe.

Pomimo zlikwidowania całej infrastruktury lotniczej, systematyczne zwiększanie obrony przeciwlotniczej dociążyło jednostkę, której wyporność pełna przekroczyła 37,600 t.

HMS "Renown" powrócił na krótko do swej przedwojennej roli jednostki reprezentacyjnej, przywożąc delegację brytyjską z premierem Winstonem Churchillem z Pierwszej Konferencji w Quebecu i osobnych rozmów amerykańsko-brytyjskich do Wielkiej Brytanii, we wrześniu 1943 roku.

Następnie, również przewożąc premiera na Konferencję w Kairze (wobec kapitulacji Włoch, zmniejszyło się zagrożenie na Morzu Śródziemnym) w listopadzie 1943 roku.

Po powrocie krążownik liniowy został skierowany do Azji w skład Eastern Fleet, co było powodem kolejnej modernizacji w Rosyth pomiędzy grudniem 1943 a styczniem 1944 roku.

Okręt został przystosowany do służby w warunkach tropikalnych, i w tym celu zastosowano na nim nowy wzór kamuflażu. Usunięto część-mało już przydatnych reflektorów, dodano kolejne 5 pojedynczych działek Oerlikon 20 mm oraz 7 podwójnie sprzężonych działek tego typu, na wieży B umieszczono ośmiolufowy zestaw "pom-pom" kal. 40 mm L/39 Mk VIII.

1944

HMS "Renown" przeszedł przez Kanał Sueski i poprzez bazę Trincomalee na Cejlonie został włączony do Eastern Fleet pod dowództwem admirała Jamesa Somerville'a.

W marcu 1944 roku okręt wspierał atak na japońską bazę Sabang na Sumatrze.

Następnie w maju uczestniczył w podobnej operacji na bazę Surubaji na Jawie.

Kolejną akcją była podjęta w czerwcu 1944 roku operacja przeciw bazie Port Blair w archipelagu Andamanów.

Ta seria operacji- głównie powietrznych, miała charakter odciążający, i miała zmylić Japończyków do prawdziwych celów Alianckich ataków.

W październiku przeprowadzono atak na japońskie instalacje wojskowe w archipelagu Nikobarów.

Przez cały ten okres HMS "Renown" wypełniał rolę eskorty lotniskowców.

W grudniu 1944 "Renown" przeszedł do Durbanu na terytorium Związku Południowej Afryki, gdzie zdjęto kolejne reflektory i umieszczono w ich miejsce kolejne dwa działka Oerlikon 20 mm, oraz wymieniono radary na nowsze.

HMS "Renown" był tym czasie najmocniej uzbrojony w toku swej długiej -28-letniej służby.

28 x "pom-pom" kal. 40 mm, oraz łącznie 64 x Oerlikon 20 mm (pojedynczych i i podwójnie sprzężonych).

1945

Krążownik liniowy został pilnie wezwany na wody europejskie w marcu 1945 roku, gdy obawiano się podjęcia przez Kriegsmarine ostatnich rozpaczliwych uderzeń przed zbliżającym się widmem klęski.

Wkraczający w 29 rok służby HMS "Renown" pokonał trasę w świetnym czasie 15 dni, jednak jego obecność okazała się zbędna.

Od kwietnia 1945 zdemontowano pokładowe wyrzutnie torped, oraz część dział uniwersalnych kal. 114 mm (L/45 Mk III.) Kamuflaż tropikalny został usunięty.

W maju okręt przeniesiono do rezerwy a załoga została zredukowana o 2/3 do lipca 1945 roku.

HMS "Renown" spotkał ostatni zaszczyt, gdy 2.08.1945 na pokładzie krążownika liniowego odbyło się spotkanie króla Jerzego VI i powracającego z Konferencji w Poczdamie prezydenta USA Harry'ego Trumana.

Spotkanie króla Jerzego VI z prezydentem Harry'm S. Truman'em na pokładzie HMS "Renown".

3.08.1945.

Okręt został wycofany ze służby w Royal Navy w 1947 roku a w sierpniu 1948 roku sprzedany na złom. Był to ostatni krążownik liniowy na świecie w służbie.

Podsumowanie

Krążowniki liniowe typu Renown były krokiem pośrednim w rozwoju koncepcji nowoczesnych okrętów liniowych. Zaprojektowane i wdrożone do budowy w rekordowo krótkim czasie, podczas I Wojny Światowej, by zagwarantować przewagę Royal Navy nad Hochseeflotte, nigdy nie zostały użyte zgodnie ze swym przeznaczeniem.

Pomimo swoich mankamentów i opinii niedozbrojonych, okręty pozostały w służbie i w 20-leciu międzywojennym poddane zostały serii licznych modernizacji które zrównoważyły ich potencjał bojowy.

Szczególnie ostatnia modernizacja HMS "Renown" z lat 1936-1939 stanowiła całościową realizację redefinicji przeznaczenia krążowników liniowych.

Ważnym aspektem rozważań pozostaje kwestia kosztów projektu.

Budowa HMS "Repulse" kosztowała £2,829,087, a HMS "Renown" £3,117,204 wg ówczesnego kursu Funta (dla porównania koszt znacznie przebudowanego już w trakcie budowy HMS "Hood" wyniósł £6,025,000!)

Modernizacje pochłaniały spore pieniądze- (HMS "Renown") w latach 1919-1922- £276,256, w latach 1923-1926- £979,927.

Jeszcze większe środki pochłonęły całościowe przebudowy z lat 30-tych.

Przeprowadzona w latach 1933-1936 modernizacja HMS "Repulse" kosztowała £1,377,748, jeszcze bardziej kompleksowa, przeprowadzona na HMS "Renown" 1936-1939 wyniosła aż £3,088,008-niemal tyle ile budowa okrętu.

Biorąc pod uwagę cięcia budżetowe jakim poddana była Royal Navy w 20-leciu, wydatki na utrzymanie okrętów typu Renown były wysokie, co też tłumaczy dlaczego ten typ jednostek nie był budowany przez mniejsze marynarki wojenne, a w dobie obowiązywania traktatów rozbrojeniowych nie realizowano nowych projektów.

Stale zwiększanie uzbrojenie wpłynęło na wzrost etatowych załóg.

Na HMS "Renown" wynosiła ona w początkach służby 1181 marynarzy i oficerów.

W roku 1945 załoga liczyła 1433 marynarzy i oficerów.

Podczas II Wojny Światowej, nieoczekiwanie, obydwa okręty wykazały swe walory.

HMS "Repulse" i HMS "Renown"

Jako że był to konflikt globalny- w pełnym tego słowa znaczeniu, ich mobilność pozwalała na użycie krążowników liniowych w zmiennych warunkach, jako jedne z niewielu mogły być też w miarę potrzeb kierowane w najbardziej istotne rejony walk.

Działania II Wojny Światowej wykazały że ciężko uzbrojona, powolna Home Fleet, była mało skuteczna wobec akcji niemieckich rajderów.

Typ Renown posiadał świetne właściwości morskie, oba okręty sprawdziły się w działaniach konwojowych.

Szczególną rolę odegrał zwłaszcza HMS "Renown" jako szybki eskortowiec lotniskowców.

Udział tego okrętu w zabezpieczeniu linii zaopatrzeniowych na Morzu Śródziemnym był znaczny.

Utrata HMS "Repulse" wynikała w głównej mierze z całkowicie błędnej oceny sytuacji ze strony Admiralicji, jaka zaistniała w rejonie Azji i Pacyfiku pod koniec 1941 roku. Stąd też misja Force Z była z góry skazana na porażkę.

Z całej "wyśnionej" floty krążowników liniowych admirała Fishera pozostał w rezultacie jedynie HMS "Renown", dzielnie wypełniając swoją 31-letnią służbę na morzach i oceanach całego świata.

"Renown" przeszedł szlak bojowy obrazujący zmieniającą się rolę okrętów liniowych podczas II Wojny Światowej- w początkach wojny ścierając się artyleryjsko z okrętami wroga, następnie stanowiąc osłonę dla lotniskowców, by w ostatniej fazie realizować dalekie wsparcie artyleryjskie dla operacji lądowych i powietrznych na Dalekim Wschodzie.

Grafika przedstawia konfiguracje trzech krążowników liniowych wg. stanu z 1941 roku.

Zdjęcia wykonane z pokładu HMS "Renown". Widoczny HMS "Hood". Wrzesień 1939 roku.

HMS "Repulse" na patrolu bojowym.

Wspaniała sylwetka HMS "Renown" widoczna podczas Bitwy pod Spartivento. 27.11.1940 roku.

Admirał James Somerville. Dowódca Force H, następnie Eastern Fleet na Dalekim Wschodzie.

HMS "Renown" w roli szybkiego okrętu eskortującego lotniskowce wraz z HMS "Ark Royal".

Na trzecim planie HMS "Shieffield".

1941 rok.

HMS "Repulse" wchodzący do portu w Singapurze.

3.12.1941 roku.

Kuantan 10.12.1941. HMS "Repulse" widoczny poniżej- silnie bombardowany przez japońskie lotnictwo.

Porównanie uzbrojenia przeciwlotniczego okrętów Royal Navy pod Kuantanem.

W praktyce, większość dział przeciwlotniczych HMS "Prince of Wales" została wyłączona już na początku batalii z powodu awarii zasilania.

William Tennant- ostatni dowódca HMS "Repulse".

Tennat zasłużył się podczas ewakuacji Dunkierki w 1940 roku, co przyniosło mu przydomek "Dunkirk Joe" (bohatera opartego na jego działaniach zagrał Kenneth Branagh w "Dunkierce" Christophera Nolana).

Wzorowo dowodził swym okrętem pod Kuantanem, gdzie został cudem uratowany przez swych podkomendnych.

HMS "Renown" i HMS Rodney" podczas patrolu.

HMS "King George V", HMS "Due Of York"i HMS "Renown" podczas eskorty konwoju. W powietrzu Fairey Albacore.,

marzec 1942 roku.

Niszczyciel HMS "Calpe" blisko burty HMS "Renown".

Na drugim planie widoczny pancernik HMS "Rodney".

1942 rok.

HMS "Renown" na Islandii. W tle widoczny USS "Texas".

HMS "Renown" na wysokiej fali. Zdjęcie wykonane z pokładu HMS "Duke of York".

Winston Churchill podczas przemówienia na pokładzie HMS "Renown".

Rok 1943.

Eastern Fleet w bazie Trincomalee na Cejlonie. Widoczny na pierwszym planie lotniskowiec HMS "Unicorn", dalej HMS "Renown", i lotniskowiec HMS "Illustrious".

luty 1944 roku.