Projekt okrętów typu Deutschland (od nazwy pierwszego z serii okrętu, przemianowanego później na "Lützow") powstał w drugiej połowie lat 20-tych. Niemcy, którym Traktat Wersalski 1919 narzucił ograniczenia w zbrojeniach morskich, mogły posiadać zaledwie 6 przedrednotów, 6 lekkich krążowników, 12 niszczycieli, 12 torpedowców, i całkowicie zakazywał posiadania okrętów podwodnych. Mimo faktycznego morskiego rozbrojenia Reichsmarine była w stanie zachować zasoby potrzebne do szkolenia załóg, co okazało się kluczowe w późniejszym okresie zbrojeń. Zgodnie z Traktatem Niemcy mogli jednak zastępować ponad 20-letnie jednostki nowszymi. Zdecydowano o budowie trzech nowych okrętów. Jednocześnie obowiązujący Traktat Waszyngtoński kategoryzował okręty wg kalibru dział oraz ich wyporności. W efekcie powstała klasa hybrydowa , określana w Niemczech jako "Panzerschiffe" (w niemieckim słowniku "okręty pancerne" klasyfikowano niżej od pancerników- okrętów liniowych-"Linienschiffe). Brytyjczycy używali określenia "pocket battleship" - pancerniki kieszonkowe.

Stępkę pod drugi okręt tego typu położono 25.06.1931 roku. Wodowanie nastąpiło 1.04.1933. Do służby okręt został przyjęty 12.11.1934 r.

"Admiral Scheer"- nazwany został na cześć admirała Reinharda Scheer'a który był głównodowodzącym Hochseeflotte w czasie Bitwy Jutlandzkiej 1916 r.

Wymiary:

186 m długości,

21,3 m szerokości,

przy wyporności 15,180 t,

prędkość osiągana na testach wyniosła 28,3 węzła, zasięg przy prędkości operacyjnej 20 w obliczano na 10 000 mil morskich.

Artyleria główna składała się z sześciu dział kalibru 280 mm (zasadniczo 283 mm) i działa te zastosowano również na późniejszym typie Scharnhorst. Niemcy używali trzech typów pocisków; przeciwpancernych, zawierających 7,84 kg trotylu (również wymiennie z tzw heksogenem- czyli mieszance trotylu i wosku), dwa rodzaje pocisków burzących: z ładunkami 16,9 kg i 23,3 kg trotylu, przy wadze pocisku 300 kg. Uzbrojenie pomocnicze składało się z dział kal 150 mm w pojedynczych wieżach. Przy tych działach używano pocisków o wadze 45 kg. Artyleria przeciwlotnicza składała się z dział 88 mm (12 luf), następnie zamienionych na 105 mm, dział 37 mm, oraz 20 mm.

Uzbrojenie torpedowe składało się z 8 rur torpedowych w dwóch obrotowych, opancerzonych podstawach znajdujących się na rufie (torpedy 533 mm G7A)

Niemcy poszukując sposobów na obniżenie wyporności okrętów zastosowali spawany kadłub. Eliminacja nitowania pozwoliła obniżyć wagę o ok 15%. Główny pas pancerny "Scheer'a" miał tylko 50 mm, dolny wzrastał do 80 mm.

Napędzany był 9- cylindrowymi silnikami diesla MAN (każda z dwóch śrub czterema silnikami). Te nowoczesne siłownie były jednak o tyle problematyczne że Niemcy nie posiadali własnych źródeł paliwa (w przeciwieństwie do węgla).

Okręt wyposażono w radar FuMO 22, w 1940 roku zamienionym na FuMO 27 w kolejnych latach zwiększając ponadto liczbę anten.

"Admiral Scheer" w malowaniu wojennym w Norwegii

Wodowanie. Widoczny herb z napisem "Skagerrak"- niemieckie określenie bitwy jutlandzkiej

Uroczystość wodowania okrętu w obecności córki admirała- Marianne

https://youtu.be/XPKNESsvwbE

Bibliografia;

Jochen Brennecke, Theodor Krancke, Admirał Scheer

Gordon Williamson, Niemieckie Pancerniki Kieszonkowe 1939-1945

Grafika:

http://grzegorz-nawrocki.com

Zdjęcia:

https://www.gettyimages.com

Zapraszam na fanpage Szparagusa https://www.facebook.com/szparagus1