Großer Kreuzer typ Derfflinger

Rzesza Niemiecka podejmując intensywne zbrojenia morskie w pierwszej dekadzie XX wieku szybko goniła niekwestionowaną od przeszło 100 lat potęgę Royal Navy.

Wspomniałem już wcześniej o nowoczesnych i uniwersalnych rozwiązaniach zastosowanych przy projekcie "Von Der Tann". Niemcy nie poprzestali na tym.

W 1911 roku Wydział Generalny przygotował wymagania dla nowych jednostek. Postanowiono przejść na działa o wyższym kalibrze w odpowiedzi na nowo-budowane brytyjskie pancerniki które posiadały 300 mm pancerz.

Układ opancerzenia nowego typu oparto na SMS "Seydlitz" który był już w tym czasie w fazie budowy.

Zamówiono trzy jednostki typu który od pierwszego okrętu nazwano Derfflinger.

Zamiast 10 dział kal 280 mm zastosowano układ 8 dział kal 305 mm- wzrost masy z tym związany wyniósł 36 t. Chcąc oszczędzić na masie samej konstrukcji zaprojektowano nową technikę budowy kadłuba- stosowanym wcześniej tylko na lekkich krążownikach. Dolne partie kadłuba zostały zbudowane przy zastosowaniu jedynie wzdłużnych wręg (zrezygnowano z poprzecznych).

Stępkę pod SMS "Derfflinger" położono w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu 30.02.1912, wodowanie nastąpiło 12.07.1913, wejście do służby 1.09.1914.

Stępkę pod SMS "Lützow" położono 12.05.1912 w stoczni Schichau w Gdańsku (Danzig), wodowanie odbyło się 29.11.1913, okręt wszedł do służby 5.08.1915 roku.

Przy 210 m długości i 29 m szerokości, zanurzeniu 9.2 m, wyporność obydwu jednostek wahała się w przedziale 26 600- 27 741 t (31 200 t wyporności pełnej).

Trzeci z okrętów- SMS "Hindenburg" odróżniał się nieco parametrami (długość 212,4 m). Stępkę położono 1.10.1913 w stoczni Cesarskiej w Wilhelmshaven. Wodowanie nastąpiło 1.08.1915, wejście do służby 10.05.1917 roku.

Uzbrojenie główne składało się z 8 dział 305 mm L/50 SK (przy szybkostrzelności 3 pocisków na minutę) przy wadze pocisku 405,5 kg. Do 1916 zasięg dział wynosił 18 000 m, następnie zwiększono go do 20 400 m poprzez podniesienie kąta unoszenia dział.

Uzbrojenie dodatkowe składało się z dział kal 150 mm SK L/45 umieszczonych w kazamatach wzdłuż burty (12 szt na "Derfflinger" i 14 szt na dwóch pozostałych okrętach). Początkowy zasięg 13 500 m zwiększono do 16 800 m.

Okręty uzbrojone były też w 8 dział 88 mm SK L/45 (zastąpione w toku służby działami przeciwlotniczymi tego samego kalibru).

Zestaw ten uzupełniały 4 rury torpedowe ("Derfflinger" 500 mm, kolejne dwie jednostki 600 mm). Używano dwa rodzaje torped- mające zasięg 6 000 m przy prędkości 36 w i mające zasięg 14 000 m o prędkości 30 w.

Pancerz miał umożliwiać -zgodnie z doktryną Kaiserliche Marine, użycie tych krążowników (Großer Kreuzer) w linii bojowej.

Na okrętach zastosowano mieszany system napędowy- posiadały 14 kotłów Schulza (parowych) oraz 4 podwójne kotły opalane olejem (co uzależniało jednak Niemców od zagranicznych producentów). System ten napędzał cztery śruby.

Prędkość maksymalna osiągana w czasie prób morskich wyniosła 26,5 w dla "Derfflinger" i "Lützow", nieco lepiej wypadł "Hindenburg" osiągając 27,5 w.

Mieszany napęd pozwolił zmniejszyć jego wagę. Dało to następujące rezultaty:

Na brytyjskim - HMS "Tiger" układ napędowy stanowił 20,7 % wagi jednostki, uzbrojenie 12,65 %, pancerz 25,9% sam kadłub 34,3%. Niemieccy konstruktorzy stosując innowacyjne rozwiązania zdołali zmienić te proporcje- układ napędowy stanowił jedynie 14,2% wagi okrętu, uzbrojenie 12,7%, pancerz aż 35,5%, kadłub 30,5%.

Te dane pokazują że Kaiserliche Marine była w przededniu wybuchu I Wojny Światowej bliska realizacji koncepcji "szybkiego pancernika", która miała w przyszłości połączyć założenia pancerników i krążowników liniowych w jedno.

Wszystkie trzy jednostki charakteryzowały się piękną linią i miały dobrą dzielność morską- wykonując zwrot przy maksymalnie wychylnych sterach (okręty posiadały po dwa stery umieszczone jeden za drugim) utrata prędkości wynosiła 65% i pojawiał się 11 stopniowy przechył.

Pewnym wymownym symbolem czasu wojny była nazwa ostatniej jednostki. Okręty w Kaiserliche Marine nazywano na cześć historycznych dowódców ("Seydlitz", "Goeben") członków rodziny cesarskiej ("Kronprinz", "Kaiserin") czy krain- królestw wchodzących w skład II Rzeszy ("Baden", "Bayern") tymczasem ostatni z okrętów typu Derffinger- który wszedł do służby w 1917 roku otrzymał imię na cześć feldmarszałka Paula von Hindenburga zwycięscy spod Tannebergu w 1914.

Hindenburg od 1916 roku był szefem Sztabu Generalnego i wraz z gen. Erichem von Ludendorffem sprawował faktyczną militarną dyktaturę w Niemczech w latach 1916-1918.