Historia służby San Francisco cz. III
Po remoncie krążownik wrócił do służby w dniu 26 lutego 1943. W pierwszej misji po powrocie San Francisco ruszył w eskorcie konwoju transportowców do Numei. Po krótkim pobycie na południowym Pacyfiku został skierowany przez Pearl Harbor na Aleuty. Na północy okręt brał udział w patrolach, a później w atakach i ostatecznym odbiciu wysp zajętych przez Japończyków.
San Francisco przy wyspie Adak, kwiecień 1943
Bombardowanie pozycji japońskich na Kiska, lipiec 1943
Po powrocie do Pearl Harbor krążownik przydzielono do zespołu TF 14. Zespół popłynął w październiku na południe z misją ostrzelania pozycji japońskich na wyspach Wake i Wilkes. W drugiej połowie października 1943 okręty grupy zadaniowej popłynęły w kierunku atolu Makin i dalej na południe do atolu Tarawa, gdzie uczestniczyły w ostrzale pozycji japońskich na Betio. Następnie nastąpił desant na atole Makin i Tarawa.
Ostrzał wyspy Wake, strzela San Francisco, kolejny w szyku to New Orleans, 5 – 6 październik 1943
26 listopada San Francisco został oddelegowany do TG50.1. W grupie tej znajdowały się dwa duże lotniskowce floty klasy Essex (Lexington i Yorktown – kolejne jednostki tej klasy o tej nazwie) oraz lekki lotnickowiec Cowpens (lotniskowiec klasy Independence), 5 krążowników i 6 niszczycieli. Siły te zaatakowały wkrótce atol Kwajalein. W trakcie operacji San Francisco został zaatakowany przez samoloty torpedowe wroga. Z trzech samolotów dwa zestrzeliła obrona przeciwlotnicza krążownika, a jeden przypadł lotniskowcowi Yorktown. Po nocnym ataku (w którym torpedą został uszkodzony lotniskowiec Lexington) siły amerykańskie odeszły do Pearl Harbor. Pod koniec stycznia 1944 okręt wraz z TF52 przeszedł w rejon Wysp Marshalla, gdzie ostrzeliwał pozycje japońskie na wyspach Maleolap, Berlin, Burton, Beverly oraz atolu Kwajalein. Po tych operacjach jednostkę przeniesiono do eskorty lotniskowców w ramach TF58. 16 lutego lotniskowiec Interpid został trafiony torpedą. San Francisco otrzymał zadanie osłony uszkodzonej jednostki. Miesiąc później, po krótkim pobycie w Pearl Harbor okręt wraz zespołem wyruszył w kierunku Wysp Karolińskich. Po powrocie do bazy w atolu Majuro zespół popłynął w kierunku wyspy Hollandia, w celu wsparcia desantu. Pod koniec kwietnia okręty powróciły w rejon Karolinów gdzie zaatakowały kolejny japoński atol-twierdzę – Truk. W czerwcu krążownik przydzielony został do TG53.15, który otrzymał zadanie wsparcia ogniowego planowanego desantu na Saipan. Okręt kolejno ostrzeliwał pozycje japońskie na wyspach Tinian, Saipan i Guam. Informacje wywiadu o zbliżających się w rejon Saipanu siłach japońskich spowodowała powrót i zajęcie pozycji pomiędzy Japończykami a lądującymi na wyspie oddziałami.
Okręty TG52.10 płynące w kierunku Saipan, zdjęcie zrobione z pokładu krążownika Honolulu, za nim kolejno krążowniki: St. Louis, Wichita, Minneapolis, San Francisco, New Orleans, pancerniki i lotniskowce eskortowe, czerwiec 1944
Udział krążownika w bitwie na Morzu Filipińskim ograniczył się do obrony przeciwlotniczej sił amerykańskich i krótkim pościgu za uchodzącymi z pola walki japońskimi jednostkami. Po bitwie krążownik wrócił do wsparcia sił amerykańskich na Saipan. Już 8 lipca okręt ponownie skierowano do ostrzału wyspy Guam. W sierpniu okręt skierowano na remont do Stanów Zjednoczonych.
Krążownik po remoncie i zmianie kamuflażu, Mare Island, październik 1944
Po dwu i pół miesięcznym pobycie w stoczni krążownik wrócił do służby. Stał się flagowcem 6 dywizjonu krążowników. W ramach TG38 osłaniał lotniskowce atakujące w grudniu 1944 Luzon. W tym czasie realizował zadania przeciwpodwodne. 17 i 18 grudnia krążownik znalazł się w obszarze tajfunu, podczas którego zatonęły 3 niszczyciele i uszkodzonych zostało wiele jednostek amerykańskich. San Francisco wzięło udział w poszukiwaniu zaginionych początkowo jednostek i marynarzy. W styczniu 1945 zespół amerykański z krążownikiem San Francisco zaatakował Formozę i ponownie Luzon, następnie przeprowadził uderzenia na okręty na Morzu Południowochińskim i na wybrzeżu Indochin. Później wznowił działania przeciw Formozie. Ataki kamikaze doprowadziły do uszkodzeń na lotniskowcach Langley (typ Independence) i Ticonderoga (typ Essex), mimo to zespół zaatakował lotniska na Riukiu, a po uzupełnieniu zapasów zaatakował również lotniska na Honsiu. Kolejne akcje przeprowadzono w lutym. Rozpoczynając od ataku na Honsiu, następnie Volcano i Bonin. W końcu okręty skierowano w rejon Iwo Jimy, gdzie planowano desant. Od 19-go lutego 1945 zespół krążowników w składzie z San Francis, rozpoczął huraganowy ostrzał japońskich pozycji. Działania te trwały aż do 23-go lutego, po czym zespół skierowano do ataku na miasta na Wyspach Japońskich, Tokio i Nagoi.
Ostrzał Iwo Jimy, luty 1945
Pod koniec lutego okręty wróciły do bazy w atolu Ulithi. Następnie zespół przeszedł w rejon Okinawy, aby wspierać jednostki, które przygotowywały dno na podejściach do wyspy przed nadchodzącym desantem. W kolejnych dniach krążownik prowadził ostrzał Okinawy, niszczył zapasy wrogiej amunicji, czołgi, a nawet jaskinie w których podejrzewano, że ukrywają się w nich Japończycy. W trakcie walk o wyspę okręt był przenoszony w rejony, w których było wymagane większe wsparcie. Siły amerykańskie były w tym czasie atakowane przez pilotów kamikaze. Operacja wymagała silnej osłony przeciwlotniczej. Krążownik brał również udział w odpieraniu ataków łodzi samobójczych. Po 24 kwietnia krążownik udał się do bazy w Ulithi, po czym powrócił w rejon Okinawy 13 maja. Przedłużające się walki na Okinawie spowodowały odsunięcie w czasie inwazji na Wyspy Japońskie. Krążownik 3 czerwca udał się na Filipiny. Zakończenie działań wojennych na Pacyfiku spowodowało, że krążownik nie wrócił już w rejon walk. San Francisco skierowano początkowo na wybrzeże chińskie, później do Korei, gdzie okręt uczestniczył w przyjmowaniu kapitulacji wojsk japońskich.
San Francisco u wybrzeży Korei, wrzesień 1945
Dopiero pod koniec listopada krążownik wrócił do Stanów Zjednoczonych do San Francisco. Okręt na początku stycznia skierowano do Filadelfii, w celu przygotowania go do przeniesienia do floty rezerwowej. Krążownik przybył na miejsce 19 stycznia 1946, by już 10 lutego przeszedł do rezerwy. 1 marca 1959 okręt skreślono z listy floty, a 9 września sprzedano go na złom.
Za służbę okręt otrzymał Medal Prezydencki i 17 gwiazd bojowych.
Historia służby CA-38
Część I https://warshipy.pl/post/historia-sluzby-ca-38-san-francisco-cz-i
Część II https://warshipy.pl/post/historia-sluzby-san-francisco-walki-w-rejonie-guadalcanal
------------------------------------
Bibliografia
Komentarze
Ten wpis nie ma jeszcze komentarzy, bądź pierwszy i dodaj swój komentarz!